Vanochtend om 7.15 uur stonden de mannen van Stigho Electro al voor de deur. Zij kwamen een lichtsysteem aan mijn plafond monteren, want die looplamp ging ook vervelen. Ik had een ingenieuze S-vorm bedacht, zodat de rail ‘strategisch’ door de kamer zou slingeren. Dat maakte het uitmeten er niet makkelijker op (want de unit moest natuurlijk wel akelig symmetrisch geplaatst worden), maar de voldoening des te groter. Na een paar uur hing hij er precies zo bij als ik gehoopt had, en Leon en Rick (hoofdfoto) hebben keurig gewerkt.
Alleen jammer dat PostNL geen knip voor zijn neus waard is. Die zouden namelijk al eergisteren de bijbehorende spots afgeleverd hebben. Maar eergisteren kwam er niets, gisteren was de zending helaas vertraagd, maar gingen ze proberen nog vóór 22.00 uur langs te komen (je raadt het al…), en vandaag komt bij het invullen van de track-and-trace code de melding terug: ‘Bezorgtijd nog onbekend’. Ik weet niet hoe laat ze bij Post NL opstaan, maar ik heb er inmiddels al een werkdag opzitten. Kortom: die spots komen vandaag ook niet, morgen denk ik nog steeds niet, en waarschijnlijk nooit niet. Hoe zeggen ze dat ook alweer? ‘Je had maar één taak…’.
Lang verhaal kort: tot gisteren had ik nog een looplamp die maar weinig licht gaf, en nu heb ik een prachtig railsysteem zonder spots erin (foto 1 hieronder). Oftewel: helemáál geen licht. Vooruitgang is een rekbaar begrip. Story of my life…
De monteurs waren vervolgens wel zo vriendelijk mijn net geleverde boekenkasten en de laatste CD-kasten aan de muur te bevestigen. De twee boekenkasten pasten precies klem naast de lichtschakelaar, en alsof mijn vader het zo bedoeld had, pasten mijn CD-kasten daar precies haaks op (foto 2). De voorzienigheid van de Grote Schloss. Vanavond maar even een welverdiende toost uitbrengen op mijn vader. En dan als de wiedeweerga die kasten inpakken natuurlijk!
Overigens: op de plek waar nu die kasten staan, stonden gisteravond nog de dozen met toekomstige inhoud opgestapeld. Die heb ik dus gisteravond laat nog even naar het platje versleept, dat we delen met onze overbuurvrouw (foto 3). Maar timing is alles. Ik wist niet dat zij vandaag zou gaan verhuizen, met precies hetzelfde bedrijf dat ons verkast heeft: Mondial Verhuizingen. Toen buuf vanochtend buiten kwam, schrok ze zich een ongeluk, want ze kon zich niet herinneren dat ze al verhuisdozen buiten had gezet. En wij moesten er vervolgens uiteraard voor zorgen dat háár dozen verhuisd gingen worden, in plaats van die van mij 😊. Maar goed, dat is allemaal goed gekomen.
Oh ja, en dan had je ook nog de melding tegoed dat van de week de gordijnen (foto 4) en duettes (foto 5) voor in de woonkamer geleverd en opgehangen zijn. Dat is toch gelijk een heel ander gezicht. En ze zijn niet overbodig, want de zon draait de hele dag precies om ons appartement heen. De familie Schlosser; center of the universe… 🤣
