Zojuist weer met Prada bij Dierenkliniek IJsselstein geweest. Om te kijken hoe ze het insulineloze weekend doorgekomen is, en dat is gelukkig prima gegaan. Sterker nog: haar glucose was vanochtend 16,7, waardoor we in overleg met de arts maar 1 eenheid insuline hoefden te geven (standaard stonden we tot haar hypo van vrijdag op 5 eenheden).
Vijf uur na de toediening moesten we nogmaals haar glucose meten om het effect van die kleine dosis insuline te zien. Toen was de uitslag 4,9. Goed nieuws, want de waarde moet tussen de 6 en 9 zijn. We zitten dus goed in de richting.
Alleen moeten we om de glucose te kunnen meten steeds met een naaldje in Prada haar oor prikken om een druppeltje bloed te krijgen. Heel naar voor haar personeel, en al helemaal voor haar zelf natuurlijk. En daarom heeft de arts vanmiddag een Freestyle Libre op Prada geplakt. Dat is een scanner die je met een app op de telefoon kunt uitlezen. Er komt dus geen bloed meer aan te pas. Dat ding is eigenlijk voor mensen bedoeld, maar nu dus ook voor onze lieverd. Het was voor de dierenarts ook voor het eerst dat ze er eentje plaatste 😊. Duidend op het feit dat er wel weer een plukje haar moest worden weggeschoren, zei ze: “Prada wordt er niet mooier op, maar het wordt wel een stuk prettiger voor haar.”
Bij mensen houden die scanners ongeveer een maand, maar bij een poes moet je blij zijn met 10 dagen. Gelukkig kwamen we erachter dat ze in Frankrijk (waar ze gemaakt worden en waar wij weleens komen 😉) 20 euro goedkoper zijn. Hoog tijd om weer eens dat ritje te maken!
De eerste bloed- en contactloze meting was gelijk heel hoopvol: 8,6! Nu gaan we de dierenkliniek én het dierenziekenhuis in Utrecht toegang geven tot ons account, zodat zij de vorderingen uit eerste hand kunnen volgen. En omdat we er nu toch niet meer voor hoeven te prikken, gaan we als een dolle de hele dag scannen. Om een vreselijk, maar toepasselijk cliché te gebruiken: meten is weten!