Usb-single doet zichzelf de das om

In Engeland is Relax (Take It Easy) van Mika opnieuw uit. In een nieuwe radio edit en, belangrijker nog, op een nieuwe drager: de usb-single. Het nummer van Mika is niet het eerste dat in deze vorm verschenen is, maar wel het eerste dat ik op usb-single tegenkwam, toen ik de afgelopen dagen in Londen was. Omdat het een noviteit is, besloot ik een exemplaar aan te schaffen. Thuisgekomen hing ik ‘m gelijk aan de computer…

The basics

·         verpakking: In een hermetisch gesloten plastic zakje zitten: de usb-stick, een los polsbandje en een dubbelzijdig bedrukt kartonnetje ter grootte van een cd-single, waarvan de achterkant bedrukt is met de tracklisting, credits en een uitleg van hoe de stick werkt; het antwoord op de vraag of de bestanden met digital rights management beveiligd zijn ontbreekt, evenals informatie over de kwaliteit van de bestanden. Later blijkt waarom…

·         content: de tracklisting geeft aan dat de stick 5 audiotracks en 2 videotracks bevat

·         prijs: £4,99 (ongeveer €6,80)

Als ik de stick in mijn computer stop, begint de muziek niet vanzelf te spelen. Ik moet het apparaat dus via de verkenner opzoeken en de liedjes handmatig starten. Eenmaal in de muziekmap van het ding aangekomen, zie ik dat er niet vijf, maar slechts vier audiotracks opstaan. Perfectionist als ik ben, valt me ook op dat de remix die op het hoesje als Alpha Beat Remix wordt aangeduid, hier Alphabet Remix heet. De usb bevat geen videomap en de videobestanden kan ik vooralsnog dan ook niet vinden.

Wat de grootte van de tracks al doet vermoeden, wordt bewaarheid als ik de liedjes in Windows Media Player afspeel. De kwaliteit is slechts 145 kBps. Dat kan dus écht niet. De kwaliteit had minimaal 192 kBps moeten zijn, en voor die prijs verwacht ik eigenlijk ‘full audio’-kwaliteit.

In mijn zoektocht naar de ‘verloren’ (audio- en video)tracks stuit ik op de stick op een opstartbestand voor Adobe Flash Player 9.0. Daarop geklikt opent zich een scherm waar je je e-mailadres mag achterlaten (databasemarketing is een mooi ding), maar die optie mag je ook overslaan. Vervolgens verschijnt een menu dat verwijst naar ‘Music’ en ‘Video’. En ja hoor, dÍ¡Í¡r staan alle vijf de audiotracks én de twee video’s. Alleen jammer dat Internet Explorer vastloopt als ik die aanklik.

Wat de drm betreft: de (vier) muziekbestanden laten zich moeiteloos naar mijn computer en telefoon kopëren. Dat geldt, neem ik aan, dus ook voor mp3-spelers. Bij gebrek aan een lege cd-r heb ik de ultieme test niet kunnen doen: mag je de liedjes op een cd’tje branden?

En dan die verpakking… mijn vraag is, hoe berg ik de usb-stick op? Als ik het plastic verwijder heb, resten een los kartonnetje, de usb-stick en het polsbandje (die laatste eventueel aan elkaar geknoopt). Zet ik het kartonnetje tussen mijn singles en leg ik de stick ergens apart? Laat ik het plastic zakje eromheen zitten, zodat de losse onderdelen niet gaan rondzwerven? En waar zet ik dat dan weg?

In Engeland is de usb-single nog niet erg populair, en ik begrijp dat. Als je genoegen neemt met muziek in een gecomprimeerd digitaal formaat, ga je dat dan kopen op een fysieke drager? Dan download je het toch? Zowel winkeliers als consumenten kijken dan ook de kat uit de boom. Eind februari becijferde het Britse vakblad Music Week al, dat de bestverkopende usb-stick (met het hele album X van Kylie Minogue erop; ik zag ‘m bij HMV liggen voor £29,-, oftewel €39,45) tot dan toe 800 keer over de toonbank ging. De teller van dezelfde muziek op cd stond toen op 332.000 stuks. ‘Mijn’ usb-stick van Mika was de bestverkopende usb-single, met een aantal van 510 stuks (tegenover 73.500 fysieke cd-singles).

Volgens mij zijn usb-releases vooral leuk voor de fans. Het is een nieuw soort limited edition, niets meer en niets minder. Maar dan wel eentje die tegen een veel hogere prijs een veel lagere kwaliteit en veel minder gebruiksgemak biedt. En zo wordt het natuurlijk nooit wat…

Ik heb mijn stickje inmiddels in een la gelegd (ik weet echt niet waar ik ermee heen moet) en de liedjes gedownload. Gek toch, dat reguliere muziek via niet-reguliere wegen in een zoveel betere kwaliteit beschikbaar is…