30 jaar geleden brachten The B-52’s hun eerste single uit. Ja, Cindy Wilson is alweer 61, Kate Pierson 60, Fred Schneider 57 en Keith Strickland 54. Het beweegt dus allemaal niet meer zo soepel, de… euhm, hoe zeg ik het vriendelijk… de klankkast van Cindy Wilsons stem heeft wat meer inhoud gekregen en ik heb in de zaal niemand gezien die ik jonger schat dan 35 jaar. Maar man, wat rocken The B-52’s nog live! En wat hadden ze het naar hun zin op het podium.
Schneider bracht zijn typische spreekzang met volle overgave, Wilson en Pierson klonken als nachtegaaltjes (met een flink aantal vlieguren, dat wel), de liedjes van het nieuwe album Funplex pasten prima tussen het oudere repertoire and the crowd went wild… Een publiek trouwens vol Kate Pierson-wannabe’s (qua kleding) en met een enkele verdwaalde hanenkam. Bestaan die nog?
Een van de leukste en vrolijkste concerten van 2008, kan niet missen!
Maar Werner… dan BEL je me toch???
Het was voor mij een superavond wat een feestje daarna nog ff lekker de stad in geweest.
Ja, wat een heerlijke band is dat zeg.
De weinige keren dat ze in Europa spelen moet je gewoon benutten om ze te gaan zien, dacht ik bij mezelf.
Zag ze voor het eerst en het was precies zoals ik verwacht had:
Als de B-52’s spelen is het per defenitie feest!!! Rocken met die handel!! Wat word je daar toch intens gelukkig van.
Pure liefde op het podium