Als op dezelfde avond Diana Ross en Green Day in Nederland zijn, is de keuze natuurlijk makkelijk. Maar ik had kaartjes voor Diana Ross. Ja, het hing erom, maar Symphonica In Rosso heeft dus toch plaatsgevonden.
Voorprogramma Alain Clark was natuurlijk prima, maar dat wisten we al. Hij mocht terugkomen voor de finale: Reach Out And Touch (is dat niet vanHennie Huisman dan? ;-). Daartussendoor betoverde Ross met haar immensehitrepertoire, innemende presentatie, vele dansers, de verkleedpartijen, hetschitterende decor (zie hiernaast) en de begeleiding van het 40-koppige symfonieorkest onderleiding van André Rieu-leerling Guido. Tussen de orkestleden had overigens ookde eigen begeleidingsband van Ross plaatsgenomen, waarvan de achtergrondzangers feilloos de momenten wisten te maskeren dat Ross een noot niet dreigde tehalen. Een mooi moment was er ook vlak voor aanvang, toen Marco Borsato polshoogtekwam nemen en, onder het in ontvangst nemen van een staande ovatie, zag dat hetgoed was. De laatste officiële productie van het team van The Entertainment Group ”“ de aanstaande benefietconcerten van Borsato niet meegerekend ”“ was er eentje om door een ringetje te halen. Een mooi visitekaartje in hun aanstaande sollicitatieprocedures…