Hoe we het doen, doen we het, maar Peet en ik hebben de slechte gewoonte de voorpret van een grote vakantie een beetje aan ons voorbij te laten gaan. Eigenlijk eindigt de aanloop bijna altijd met stress. Je kunt donder zeggen op last minute-opdrachten, je wilt de boel aan de kant hebben voor je schoonmoeder die vier weken op huis en poes komt passen, dat soort dingen…
Daarover gesproken: die oven waarvan de deur niet meer sloot, daarbij was een heel klein veertje in het scharnier afgebroken. Zo’n ding van een paar dubbeltjes, maar omdat het niet meer leverbaar was, werd de oven total-loss verklaard. Gisteren werd de nieuwe geïnstalleerd. Ik hoop dat schoonmoeder ‘m de komende weken een beetje onder de knie krijgt, dan kan ze ons bij terugkomst vertellen hoe die werkt. Voor de zekerheid laten we de adressen van de patatboer en de Chinees voor haar achter.
En oh ja, als we dan toch een afspraak maken om de waterpomp te laten vervangen, waarom dan niet op de een-na-laatste dag voor de vakantie? En dat je dan om 7:00 uur een SMS krijgt waarin staat: ‘We zijn tussen 9:00 en 11:00 uur bij u’, en dat ze uiteraard precies aanbellen terwijl je middenin een telefonisch interview zit…
Enfin, dat alles ligt achter ons. De laatste nieuwsbrief is net naar de opdrachtgever verstuurd, de koffer is gepakt, Prada begint jengelend te laten merken dat ze dondersgoed weet wat er staat te gebeuren (want waarom is schoonmoeder anders weer in huis?), kortom, de vakantiepret begint langzaam te komen.
Morgen om 11:15 uur begint etappe 1: Amsterdam-Singapore. Ruim 12½ uur vliegen en als we daar aankomen is het er 6:00 uur ’s ochtends. Dan ligt er dus gelijk een hele dag voor ons. Woehoe!
Andere stops op onze reis zijn (in Australië): Port Douglas/Cairns, Sydney, Melbourne en Adelaide. We rijden tussen die laatste twee bestemmingen over de Great Ocean Road. Ik heb het gevoel dat ik het niet zal kunnen laten om hier na elke stop wat foto’s en verhaaltjes achter te laten. Dus fasten your seatbelts! 😉