Stem kwijt

Het overdragen van kennis en informatie, dat is mijn ‘ding’. Ik doe dit nu via geschreven teksten, maar het kan ook op andere manieren. Denk aan onderwijs, of radio. Dat is misschien nog wel de leukste vorm: radio. Ik ben een mensenmens, een muziekmens en een radiomens. Ik was dan ook serieus in shock toen op woensdagavond 20 januari via Twitter het nieuws verspreid werd dat Arjen Grolleman dood was. Grolleman, het radiodier (Kink FM), de muziekliefhebber, de stem… Sterker: hij heeft de jingles ingesproken van mijn eigen lokale omroep. Een innemend mens, die voor ons insprak in ruil voor een goede fles whisky.

Grolleman was ‘plotseling overleden’, meldde het officiële bericht op de Kink FM-site. Ik kon daar geen genoegen mee nemen. Ik vond het te onbevredigend. 17 uur eerder twitterde hij nog en die nacht schreef hij als laatste berichtje op zijn Hyves: ‘Lijkte voor mij en anderen zeer ok als ik nu m’n bek hou’ (sic). Indachtig het gegeven dat journalisten steeds vaker sociale media inzetten bij hun waarheidsvinding, zette ik een eigen speurtocht op touw.Niet uit sensatiezucht, maar als genoegdoening. Grolleman mocht niet dood, en ik wilde weten wat hem was overkomen.

Ik herinnerde me dat een journalist had aangekondigd in 2010 veertig kilo te willen kwijtraken. Arjen zou deze actie volgen. Die woensdagavond zou de afvallige in zijn radioprogramma aan het woord komen. Hij was al bij Kink FM toen daar bekend werd dat Grolleman was overleden. Het moet een hartverscheurend moment geweest zijn. In een via Twitter aangekondigd weblogbericht sprak de journalist over een‘noodlottig ongeval’. Geen enge ziekte dus, of een acute aandoening. Het maakte het nieuws er niet leuker op, maar wel iets duidelijker. Wat is dat dan toch in mensen, dat ze dan toch meer willen weten? Ik trek het boetekleed aan… ik wilde Grollemans laatste minuten reconstrueren. Het ongeloof was te groot. Ik kon het er gewoon niet bij laten zitten.

Niet lang na mijn besluit ontving ik een direct message van een bevriende radiocollega: Arjen was van de trap gevallen. Mijn God, wat een lullig einde. Een misstap op de stairway to heaven, je bedenkt het niet. Maar waarschijnlijk zou Grolleman erom gelachen kunnen hebben.

Blijkbaar waren er meer mensen die behoefte hadden te weten wat hun held was overkomen. De volgende ochtend werd een persbericht verstuurd waarin werd vermeld dat de dood van Arjen Grolleman het gevolg was van ‘een tragisch huiselijk ongeval’. Dat lijkt, in bedektere termen, een bevestiging van de informatie die ik had. En gek genoeg helpt dat om ermee overweg te kunnen.

Over Arjens laatste woorden kun je alleen gissen. ‘Bollocks’, gebruikte hij vaak in zijn tweets. Maar dat was meer een verzuchting, als iets niet klopte. Voor dit soort situaties had hij een ander woord: kut. En dat is het…