Indachtig Chantal Janzens recente afkondiging van de zangkunsten van Fatima Moreiro De Melo zou ik willen zeggen: ‘Wat zien de cd’s van Sigur Rós er mooi uit hͨ?’. Gerard Ekdom zou zeggen: “Ik heb al hun platen”, en dat is ook zo, maar ik kijk er vooral naar. Prachtig vormgegeven, maar die Pink Floyd-achtige soundscapes trek ik niet. Tót hun laatste cd MeÍ° SuÍ° Í Eyrum ViÍ° Spilum Endalaust. Daarop staan (ook) kortere liedjes met een kop en een staart, die zelfs prima te draaien zijn op de radio. Lekker meezingen is er nog steeds niet bij, want de teksten zijn in het IJslands. Toch is het een belangrijke stap op weg naar het popalbum dat de band in zich heeft.
Gisteren dus maar eens naar de band gaan kijken, want de recensies van het Lowlandsoptreden waren juichend. Ondanks het grote podium van de uitverkochte Heineken Music Hall had de band de extra muzikanten, die er op het festival wél bij waren, helaas thuisgelaten. Daardoor kwam het nodige van band, wat de sound iets minder organisch en transparant maakte dan op het album. Daarvan werd trouwens gelukkig veel gespeeld. Ronduit opvallend waren de manier waarop de zanger zijn gitaar bespeelde (met een strijkstok, wat tot enorme geluidsmuren kan leiden) en de mooie videoprojecties (klik op de foto voor een uitvergroting). Maar minstens zo bijzonder was het publiek. De HMH was een bak vol elfen, kabouters en (wannabe) kunstenaars. Het had van mij een zitconcert mogen zijn, maar verder heb ik me prima vermaakt.
Hoorde van “iemand anders” ook dat het zo bijzonder was, die gitaar met een strijkstok bespelen….. Jimmy Page ging hem heeeeeeeeeeel lang geleden al voor hoor.
Voor jou geen 2e keer nodig,bgrijp ik?