Reizigers met Singapore Airlines die op Singapore een overstap hebben van tussen de 5½ en 24 uur, worden in de gelegenheid gesteld een gratis sightseeing tour door de stad te maken. Een mooie service van Singapore Airlines, Changi Airport en de VVV van Singapore. Omdat wij de vakantiemodus/standje toerist zolang mogelijk wilden handhaven, besloten we ons daarin onder te dompelen.
Helaas leek de oudere dame van de afhandeling onderdeel van een Melkert-project. Nu viel het ons op de heenweg al op dat in Singapore nog zoveel senioren aan het werk zijn, maar dat zijn vaak bekwame mensen. Ik heb echter zelden zo weinig licht zien branden op een etage als in de hersenpan van deze mevrouw. Ze gooide al onze papieren (paspoorten, boarding passes, immigratieformulieren) op één hoop en raakte acuut het overzicht kwijt. Mijn naam werd ingevuld bij de gegevens van Petra, ze zette de stempels (niet minder dan drie) op de verkeerde plek, gaf mij het volgnummer van Peet en andersom, raakte mijn visumkaart voor Singapore kwijt (gelukkig was op de heenweg al een stempel in mijn paspoort gezet)… Het hield niet op.
Uiteindelijk hebben we haar nooit duidelijk kunnen maken dat ik Werner ben en de vrouw in mijn gezelschap Petra, en moesten we zelf de lijst maar invullen. Later werden we er nog op aangesproken dat ik vergeten was op het formulier aan te geven dat ik een man ben, maar ik wist het gewoon allemaal even niet meer…
De toer begon om 18:00 uur, maar de deelnemers moesten zich al (stipt!!!) om 16:50 uur melden. Later werd duidelijk dat ze die 70 minuten ook echt wel nodig hadden.
De collega van het incheckwonder bleek een combinatie van moeder overste en een legerofficier. Zij telde meerdere keren of ze alle 32 passagiers wel bij elkaar had, waarbij ons te verstaan gegeven werd dat we zo stil mogelijk moesten blijven staan.
Grappig genoeg kwam een goed bedoelende bemoeial tot 33, maar na het uitwisselen van een paar dodelijke blikken en ‘vriendelijke’ woorden besloot ze dat door de vingers te zien.
De kenau van dienst drukte ons ook meerdere keren op het hart dat het verboden was ‘e-secrets’ mee te nemen. Met een hatelijk lachje voegde ze daaraan toe dat iemand uit de middaggroep daarvoor een boete van $2.500 had gekregen. Het duurde even voordat we doorhadden dat ze ‘e-cigarettes’ bedoelde.
Bij de douane vond, vlak voordat ik aan de beurt was, een wisseling van de wacht plaats. De nieuwe diender zat vol energie en stempelde bijkans door mijn paspoort heen. Maar we mochten in elk geval even – onder zware begeleiding – Singapore in…
Onze groep werd vervolgens door hare pittigheid overgedragen aan een andere dame op leeftijd, die onze gids zou zijn tijdens de toer. Zij begon uiteraard met ons te tellen, en herhaalde vervolgens nog eens alle veiligheidsprocedures. Inclusief de melding dat de bus onderweg twee keer zou stoppen, en dat we na elke stop écht écht écht weer op tijd in de bus terug moesten zijn. Ze wees ons er ook op dat onze volgende drempel de douanebeambte zou zijn. Ze adviseerde ons een ‘innocent smile’ op te zetten en dat namen we graag ter harte. We kropen met zijn 32 à 33-en door het oog van de naald en overleefden ook de twee daaropvolgende controles van onze paspoorten en boarding passes.
Om 18:00 uur reed de bus ons van het vliegveld richting de stad. Ik smul dan altijd van de feitjes die door zo’n gids verteld worden…
- Singapore werd dit jaar precies 200 jaar geleden ‘ontdekt’ door de Engelsman Stamford Raffles. Het was toen nog een vissersdorp met 250 inwoners. Raffles zag het commerciële potentieel van deze plek, vanwege zijn strategische ligging. Er wonen inmiddels zo’n 6 miljoen mensen
- Het eiland is 25 x 55 km. groot. Vanwege de steeds groeiende behoefte aan ruimte wordt de oppervlakte continu uitgebreid. Er is nu al land ingepolderd voor toekomstige bebouwing; zulke braakliggende grond is een zeldzaamheid in het dichtbebouwde Singapore
- De stad is in 40 jaar uitgegroeid van een 3e wereldstad naar een 1e Singapore telt 400 parken en de haven ‘verwerkt’ 1000 boten per dag
- Daklozen zijn de stad onbekend; iedereen heeft een huis. Dit komt doordat de overheid van elk salaris een percentage inhoudt. Uit dat potje betaalt en bouwt de regering veel simpele flats, met appartementen die door iedereen te bekostigen zijn. Er worden ook duurdere appartementen gebouwd, waar mensen naartoe kunnen doorgroeien
De bus maakte inderdaad twee stops: eentje met een mooi uitzicht op de skyline van de stad (zie hoofdfoto), het theater dat in de volksmond The Durian genoemd wordt (naar de stinkende vrucht, waar het qua vormgeving op lijkt) en het gezichtsbepalende hotel Marina Bay Sands. De andere stop was bij de Supertree Grove. Ik was vooral in mijn nopjes met die tweede pauze, aangezien na 19:00 uur de zon onder was en de verlichting van de ‘bomen’ aan. Dat fenomeen hadden we drie weken geleden, op de heenweg, misgelopen, en ik vond het erg indrukwekkend. Niet in de laatste plaats omdat het op de achtergrond flink weerlichtte.
Op de terugweg naar het vliegveld volgde nog ‘a word from our sponsors’, en werd een wervend filmpje opgezet. Nadat we de bus verlieten, werd nog zeker 3x ons paspoort en boarding pass gecheckt, voordat we weer de vertrekhal in mochten. We voelden ons allemaal heel bijzonder… 🤣