Al sinds de start van SellaBand, in 2006, heb ik in mijn omgeving veelkritiek gehoord op het concept. Typisch Nederlands natuurlijk: een vaderlands bedrijf, dat de nek uitsteekt en wereldwijd aandacht genereert… Dat zullen we wel even de kop indrukken.
Nog even in het kort: via www.sellaband.com kunnen (konden?) artiesten zichzelf in de etalage zetten. Na het beluisteren van fragmenten van liedjes konden bezoekers van de site (‘believers’ genoemd) hun vertrouwen in een artiest laten blijken door (per $10,-) in hem of haar te investeren. Artiesten die zo $50.000,- verzamelden, mochten van dat geld een album opnemen. De eerste band die dit bereikte, was het – nota bene Groningse – Nemesea. SellaBand regelde voor het bijeengebrachte bedrag een A&R-manager en producer voor de muzikale begeleiding en een studio, omdat dat wel zo makkelijk opneemt.
Een van de mindere dingen aan SellaBand was, zeker in dat beginstadium, dat het traject dan stopte. Al het geld was in het album gaan zitten, dus er resteerde niets voor marketing en promotie. Dit ondervond ook Nemesea, dat zo hun prima cd In Control alsnog zag floppen. Ook Kontrust was ooit een SellaBand-band, maar scoort pas nu – onder de vleugels van een muziekmaatschappij – een hit. Eentje waarbij de videoclip van grote toegevoegde waarde is, en in de SellaBand-constructie was er geen geld voor clips. Dat model voorzag in eerste instantie ook niet in distributie buiten het systeem om. De opgenomen cd’s werden gratis verstuurd naar ‘believers’ en konden via de SellaBand-site worden besteld. Pas in een later stadium werd besloten deze ook via muziekwinkels, amazon.com en uiteindelijk exclusief via bol.com te gaan verkopen. Zo werden gaandeweg wel meer scherpe kantjes afgevijld, maar is er ooit een concept (zeker met een dergelijke complexiteit) 100% briljant van start gegaan?
Helaas kwamen er ook wat scherpe randjes bij. Niet altijd door toedoen van SellaBand overigens. Oké, er werden forse investeringen gedaan, die niet zijn terugverdiend. Maar als een artiest veel te hoog inzet (Public Enemy) en zijn irrealistische target ($250.000,-) niet haalt, mag je dat het concept dan kwalijk nemen? Gelukkig zijn er ook artiesten met realistische doelen. Hele goede artiesten zelfs, ook van eigen bodem. Arthur Adam bijvoorbeeld, die bezig is een prachtig album op te nemen. Of Josianne, die mij met één liedje al over de streep trok. Beiden hebben al in mijn radioprogramma opgetreden en mogen zó terugkomen, met of zonder via SellaBand gefinancierd album.
Ondanks het feit dat het concept is gebaseerd op zoiets ouderwets als een cd, vind ik SellaBand nog altijd een van de meest gedurfde en innovatieve onlineartiestenplatforms van de afgelopen jaren. Maar van de meer dan 30 artiesten die via SellaBand een album konden opnemen, brak er niet één door. Zegt dat iets over het systeem? Over de artiesten? De kwaliteit van de muziek? Nee, het zegt iets over marketing en promotie. Twee kernelementen die grotendeels aan de goden werden overgelaten. En die goden bleken SellaBand niet goedgezind. Er wordt inmiddels gesproken over een nieuwe eigenaar en een doorstart. Laten we hopen dat dat ervan komt, want er werken ondertussen al 9 mensen voor het bedrijf. Maar een doorstart kan alleen succesvol zijn als er een ‘plan’ achter zit. Eentje dat verder gaat dan A&R alleen.
hi werner,
Goesd stuk maar toch even iets recht zetten: SellaBand is/was niet gebaseerd op zoiets ouderwets als een CD. Het idee was om artiesten nieuwe muziek te laten opnemen in de vorm van een album. Vervolgens werd deze muziek op verschillende manieren beschikbaar gemaakt: als download en als CD. Volgens mij niks ouderwets aan. Helemaal niet als je beseft dat juist veel artiesten en believers heel graag dat fysieke bewijs in handen willen hebben. SellaBand heft een aantal maanden geleden artiesten ook de vrijheid gegeven om geld op te halen voor bijv het opnemen van 1 track, dus niet vast zitten aan ‘zoiets ouderwets als een album’ maa rook voor het bekostigen van promotie (dus bijv videoclip) of een tour.
Bedankt voor je reactie Dagmar! Ik hoop van harte dat jullie de gelegenheid krijgen het concept dusdanig bij te punten dat het alsnog een succes wordt. Veel sterkte!
Ik vind het ook bijzonder jammer dat dit project heeft moeten stranden. Helaas denk ik ook dat het te maken heeft met de verschillende “oude” traditionele business modellen die de muziek industrie dicteert.
Eigenlijk gaat dit op voor alle “content” en entertainment. Denk aan muziek, film, games enz enz. Allen maken de “fout” door teveel het geplaveide pad te bewandelen. Het is verweer is veeal “Zo doen we dat al jaren!” en daarmee is de discussie gesloten.
Naar mijn idee heeft sellaband bestaansrecht net als de bekritiseerde ipad (boeken) en andere manieren om content te laten consumeren. Maar dan enkel en alleen als men lean & mean en vooral innovatief is. Even wat zaken op een rij: “Iedereen zal een fysieke cd willen behouden” en ondertussen koopt iedereen bij iTunes en heeft een mp3 speler. Zelfs de automotive industrie denkt in mp3 en niet meer in cd enz. Nog 1: “Niemand wil een film kijken op zijn computer”, ondertussen wordt de film industrie gesloopt door de torrent en usenet achtigen. De boeken, print industrie maakt exact dezelfde klassieke fout en kan op gigantische verliezen rekenen.
Nu weer even terug naar sellaband. Ja deze onderneming kan het redden als ze innovatiever werken en meer gebruik maken van de middelen die ieder van ons ter beschikking hebben. Muziek is voor ieder een bijzonder en belangrijk goed. Dus er zal altijd ruimte zijn voor nieuwe muziek en aanverwante initiatieven. Gooi het over een andere en vooral doordachte boeg en laat de traditionele “oude” manier van werken voor wat het is.