Gisterenmaakte ik voor het eerst live kennis met Rigby 2.0. De line-up dus die hetlaatste zetje tot de echte doorbraak moet geven, bijvoorbeeld als huisband inDWDD en voorprogramma bij Moke. De band kortom, waarin Bart, Clemens en Jimmy vervangen zijn door respectievelijk Fredo Wagner (guitaar), Eelke Mastebroek(guitaar, op foto) en Bart Meeldijk (drums).
Twee dingen vallen gelijk op: de nieuwe jongens vermakenzich prima op het podium, waarop ook bassist Lars een belangrijker rol voorzich opeist, en deze band klinkt wat rauwer dan voorheen. Iets ‘smeriger’ hebik het al horen noemen, en dat wordt in de muziek dan positief bedoeld ;-). Invergelijking met de festivaloptredens van de afgelopen maanden, waarbij hetpubliek niet per se voor Rigby kwam, had de band de setlist ook uitgebreid. Bijoptredens waar de mensen wél speciaal voor jou komen, kun je het immers makenom ook ‘moeilijker’ albumtracks als Dead Man Walking te spelen. Dat nummerhoorde ik gisteren dus voor het eerst live, evenals uiteraard alle singles, deAlexander Ryback-cover Fairytaledie ze al eerder speelden, en hun versie van Michael Jacksons Human Nature,die ook op de nieuwe single One Song staat. Ongetwijfeld speelt Rigby One Song ookaanstaande donderdagochtend, als ze weer eens te gast zijn bij GIEL! op 3FM.
Er was zelfs ruimte voor een toegift, en als je dan toch metBertolf op de poster staat, waarom speel je dan niet samen een liedje van dieene band die je verbindt: The Beatles? Christon en Bertolf deden If I Fell, enhet was prachtig. Dat gold trouwens voor het hele optreden van Bertolf. Een hechte band, goedgezongen en met een mooie akoestische break, waarbij de hele band rondom éénmicrofoon stond.
Een fijne muziekavond dus, die wat mij betreft wel ietsdrukker bezocht had mogen zijn.