Wat hebben we gelachen hè, toen de Fransen in de jaren ’80 hun eigen pogingen tot (een soort van) rap deden. “C’est le basse qui frappe et la guitare qui choc” (uit Nuit De Folie van Début De Soirée), ik lig nog dubbel als ik eraan terugdenk. Maar de Franse rap is volwassen aan het worden…
Dat begon al in de jaren ’90, toen heel Frankrijk wegliep met MC Solaar. Dat heb ik nooit begrepen, maar des te beter snap ik de buzz rondom een nieuwe artieste: Yelle. Sinds vandaag bezit ik haar cd Pop-Up en wát een goeie plaat is dat.
Eerst even die naam: dat is een samentrekking van ‘Yeah’ en ‘elle’ (Frans voor ‘zij’). De burgerlijke stand kent haar echter als Julie Budet. Zij werd ontdekt via MySpace, waar ze het nummer Je Veux Te Voir (Dans Un Film Pornographique) had neergezet. Het was haar antwoord op de machoteksten van Franse rapcrews als TTC en werd met zijn booty-pop, electropunkritme en provocerende teksten al snel heel populair.
Het debuutalbum van Yelle bevat 12 van dat soort tracks, waarop zij pop, dance, r&b en hiphop combineert op zo’n manier, dat ze al na één luisterbeurt onder je huid kruipen. Briljant voorbeeld is de nieuwe single À Cause Des Garçons (genoemd naar een nummer van de gelijknamige Franse eendagsvliegen uit de jaren ’80), die ook in Nederland uit is.
Ik dacht ik móet het je even melden, omdat je het waarschijnlijk nergens (nou ja, bijna nergens) op de radio gaat horen. Frans blijft natuurlijk een lastige taal voor de meeste radiomakers (én luisteraars), hoe goed de muziek vaak ook is…
PS: Yelle staat dit najaar in het voorprogramma van de tournee van Mika. Twee hele goede redenen om 11 november in de HMH te zijn!