Ik vind niets fijner dan de hele dag met onze poes Prada bezig te zijn, maar liever niet op de manier van vandaag. De afgelopen dagen, tijdens ons bezoek aan Frankrijk, was ze bij Kattenhotel Culemborg. Daar kon ik haar vanochtend gaan ophalen. Ze had het er prima gedaan, hoorde ik. Ze was nieuwsgierig geweest, had braaf haar medicatie ondergaan en goed gegeten. Dat was fijn om te horen.
Thuisgekomen voelde ik echter direct dat ze niet in orde was. Ze stond wankel op haar pootjes, dronk heel veel water en ging ook naast haar waterbak liggen. Als ik haar even aanhaalde, liep ze al snel weer naar haar waterbak. Ondertussen liet ze de snoepjes die we haar gaven, en waar ze normaal op aanvalt, juist links liggen.
Binnen een uur na thuiskomst belde ik onze eigen Dierenkliniek IJsselstein, en die wilden haar direct zien. Ze bleek een te lage temperatuur en een te lage hartslag te hebben, leek ondanks het vele drinken uitgedroogd te zijn en het suikergehalte in haar bloed was nog steeds veel te hoog: 24 i.p.v. ergens tussen de 6 en 9. Het vermoeden was, dat de hoeveelheid Calcium in haar lijf te laag geworden was. Oorzaak onbekend. We besloten ter plekke tot een uitgebreid bloedonderzoek, waarbij al die verschijnselen zouden worden onderzocht.
Het besef was inmiddels al gerezen, dat Prada een paar dagen bij de dierenarts zou moeten blijven. Ik zou dus even heen en weer rijden om thuis al haar andere medicijnen te gaan halen. Helaas bleek daar, dat haar insuline nog in Culemborg in de koelkast stond, dus ik moet even een omweg maken.
Uit het onderzoek bleek, dat de Calciumwaarde (gelukkig) normaal is. Wel is haar nierfunctie verder achteruitgegaan en lijkt er een ontsteking bij haar alvleesklier te zitten. Dat zou ook de blijvend te hoge hoeveelheid suiker verklaren, want dat wordt door de alvleesklier gereguleerd. Er moet dus tegelijkertijd gekeken worden naar de dosis insuline die Prada krijgt, haar nieren worden de komende dagen gespoeld én haar alvleesklier wordt aangepakt met ontstekingsremmers en pijnbestrijding. Om zeker te zijn of het gaat om een ontsteking of een tumor, wordt ook een echo gemaakt. Ik houd mijn hart vast.
We zijn vanochtend dus maar een uurtje verenigd geweest met ons (hoogbejaarde) poezenkind, maar ze heeft nu in elk geval meer en beter toezicht dan wij haar kunnen bieden. Fingers crossed… 😿