Planning… hoe moeilijk kan het zijn?

Op eendag weet je het: je volgende baan wordt planner. Je hoeft er niets voor tekunnen en ook geen verantwoordelijkheid te nemen voor gemaakte fouten. Die zijnimmers altijd door een ander gemaakt. En als er op de afdeling planning geenplek is, dan wil ik wel de geplande zijn. De servicemonteur dus. Ook dan hoefje geen verantwoordelijkheid te dragen (je komt altijd door anderen gemaaktefouten herstellen) en je krijgt een auto en telefoon van de zaak. Dat mobieltje heb je overigens alleen om mee gebeld te worden. Zelf bellen doeje natuurlijk niet, zeker niet in die 100% van de gevallen dat je een afspraakniet gaat halen… Vandaag had ik hiervan twee voorbeelden aan de hand. Zoals ikal eerder tussen neus en lippenaangaf, was de installatie van onze nieuwe keuken, door de firma Tulp, al geenfeest. En maandagochtend brak, een jaar na dato, de handgreep van onze vaatwasser af. Aanstaandezaterdag gaan wij met vakantie en past schoonmoeder op ons huis. Omdat zij ookvan de vaatwasser gebruik moet kunnen maken, was haast geboden bij dereparatie. Vanochtend om 8.00 uur zou een monteur langskomen. Je raadt het al…om 8.30 uur was er nog niemand. Ik belde de planning, die mij ”“ na een korttelefoontje met de monteur ”“ zonder enig schaamtegevoel terugbelde. “Hij staatin de file, maar denkt om 10 uur, half 11 bij u te kunnen zijn.” Huh?Tweeënhalf uur na het geplande tijdstip? Zelfs als je uit Barcelona moet komenheb je een kleinere foutmarge. Toen die mevrouw mij vervolgens toebeet dat ikwel wat overdreef (qui? moi?), kreeg ik kleine vlekjes voor mijn ogen. Heeleven maar. En toen waren het enorme knipperende lichtgevende fluorescerende ballengeworden. Ik word niet gauw boos op iemand, maar deze briljante combinatie vantiming en toonzetting misten hun uitwerking niet. Opeens begreep ik waaromtulpen eigenlijk onder de grond horen… Ik sla even een stukje opwinding over en voilÍ , vanavond om 18.00 uur zou eralsnog iemand komen. Ik moest op dat tijdstip toch thuis zijn, want dan zouiemand een aircootje op mijn kamer komen installeren. Enfin, de monteur van Tulp was stipt om 18.23 uur bij ons (sic) en verliet onshuis (in één stuk, want netjes gewerkt) om 19.00 uur. De aircomonteermijnheerwas er toen nog niet. Dus ik bellen. Of hij het kon vinden, vroeg ik retorisch.“Nou, ik ben nu nog met een klus in Amsterdam bezig, dus het duurt nog wel eenuurtje.” Wijs geworden vroeg ik of hij bedoelde dat hij nog wel een uur met dieklus bezig zou zijn, of verwachtte over een uur bij mij te zijn. Het bleek dateerste, uiteraard. En excuses? Nooit van gehoord. Snel rekenend had ik me bedacht dat onze vrienden er tussen 20.45 en 21.00 uurzouden zijn. Dus om 21.15 uur belde ik nog maar eens. “We zijn net klaar enkomen nu uw kant op!”. Bofkont dat ik was. Dus om 22.00 uur zouden ze nog even inmijn buitenmuur komen boren en een buitenunit op mijn dak schroeven? De burenzien me aankomen. Bovendien: in Noorwegen heb je in dit jaargetijde nog primalicht op dat tijdstip, maar de laatste keer dat ik checkte was dit Nederland. Ikdacht het niet dus. Nieuwe afspraak: morgen. Same time, same place. Ik voel eenvervolg aankomen…