17 april. We moeten het vandaag alweer precies 10 jaar zonder mijn vader stellen. Wat is er inmiddels een hoop gebeurd waar hij geen weet van heeft. Gelukkig ook maar, in sommige gevallen.
De herinneringen zijn ontelbaar en heel dierbaar. Alleen maar leuke herinneringen eigenlijk. Wat hebben we veel gelachen en meegemaakt met zijn allen! En soms komt er onverwacht een nieuw aandenken bij. Een paar weken geleden was ik met mijn beste vriend op pad en kwamen we langs het schippersinternaat in Vreeswijk, waar mijn vader en zijn broers op gezeten hebben. Tegenwoordig is dat een appartementencomplex. We werden door een van de huidige bewoonsters binnengelaten en troffen in de hal oude foto’s van toen. O.a. van het jaar waarop mijn vader, als 8-jarige, op het internaat kwam. Ik dacht hem al gelijk te herkennen, en mijn ome Leen (zijn jongste broer) heeft bevestigd: dit is hem! Keurig, waarschijnlijk op instructie van de fotograaf, met de benen over elkaar en de handen op de knieën. Pap zal het me vergeven dat ik in eerste instantie dacht dat dit een meisje was 😉
Ik hou van je pap, en ik zou meer dan ooit willen dat je er nog was! ❤️