Toen Nicole Atkins begin mei een intieme showcase gaf, moest ik zo nodig met vakantie zijn. Vanavond kon ik de schade inhalen. Wat kan die dame zingen zeg, ook live! Alleen jammer dat de strijkers, die haar prachtige album Neptune City in belangrijke mate dragen, uit een doosje kwamen. Mede daardoor was het een mooi concert, maar ik denk dat ze het in zich heeft om pure magie te brengen. Aan de andere kant: een uitzinnig Nederlands publiek kan een artiest vleugels geven, maar ook de bezoekers lieten het een beetje afweten. Toch waren er hoogtepunten genoeg: de singles The Way It Is en Maybe Tonight, de ”“ wat mij betreft ”“ gedoodverfde opvolger Brooklyn’s On Fire!, albumtracks Kill The Headlights en Love Surreal en een unieke (want nooit eerder door Nicole Atkins en haar band The Sea live gespeelde) cover van Under The Milky Way van The Church. Toepasselijk natuurlijk, gezien de plaats van handeling. In oktober komt ze terug naar Nederland, beloofde ze. Hopelijk dan voor een iets enthousiaster publiek. En toch kon er een spontaan bedankje vanaf: “Dank je wel y’all!”
Je wilt niet weten wat er 2 jaar geleden gepresteerd is! En dit noem jij al roemloos. Er lopen er hier, op dit moment, een aantal niet wegens afgebroken enkels ;-)en doorgeschoten ruggen…..Ik daarentegen, niet zoals de foto doet vermoeden, ben zo kwiek als een 23 jarige 😉
BTW Uitslag Sony/BMG – iMediate 2- 0
Stil aan de overkant tis stil aan de overkant (je kent het deuntje wel)
Schitterende foto van Robje … was hij niet uitgeslapen of zag hij de wereld echt anders zonder bril 😉
Geen foto in actie van jou .. Werner?? 😉
Ik ben op veler verzoek langs de kant blijven staan 😉