Afgelopen weekend zag ik ‘m bij Plato in Utrecht al zien liggen, maar die hadden ‘m uit Engeland gehaald. Want volgende week komt ‘ie officieel uit in Nederland: Red, de nieuwe cd van Guillemots. Ik heb ‘m zelf ook al – ook uit Engeland natuurlijk – en gisteren heb ik ‘m een paar keer achter elkaar gedraaid. Moest ook wel, want het is een album dat zich niet in één keer laat doorgronden (evenmin als hun debuut overigens).
Op deze cd zit duidelijk meer en strakkere productie, waardoor het poppër wordt, en meer een geheel. Er zijn ook meer ‘liedjes’ te vinden (kop, staart, melodietje ertussen), terwijl het eerste album vooral theatrale soundscapes bevatte.
Hier en daar ”“ eerlijk is eerlijk ”“ gaat de kopstem van Fyfe me een beetje tegenstaan, maar vooral halverwege het album staat een aantal sterke singlekandidaten (wat niet per se wil zeggen dat het ook hits worden…). Ingeluid door de huidige single volgt een trio briljantjes, dat ook in volgorde van sterkte op de cd staat: Clarion komt nog een beetje langzaam op gang en krijgt aan het eind iets vervreemdends, Last Kiss is al veel meer een ‘liedje’, maar Cockateels is een gegarandeerde opvolger voor huidige single Get Over It. Alleen… wat zijn in hemelsnaam Cockateels?
Al met al mooie aanwinst voor de popmuziek, die Guillemots. Is het niet voor nu, dan zeker voor in de toekomst!
ik vin dr GEWELDIG!
’t Is weer precies zo’n wat-moet-ik-hier-nu-mee-plaat als de vorige. Erg intrigerend en bij vlagen erg goed (Clarion is mijn favoriet). Toch hoop ik dat ze nu niet hun richting hebben gevonden… Vind de eerste toch een stuk beter geloof ik. Volgende plaat wordt hopelijk weer heel anders.