Lynx rechts troelala

Woensdag en donderdag was ik voor mijn werk in Madrid. Daarover later meer. In het vliegtuig zat ik naast een man die het niet had op vliegen (de wijze van verplaatsing, niet de dieren. Met dieren had hij juist heel veel, zou blijken). Ik voelde de behoefte de man gerust te stellen en knoopte een gesprek met hem aan/besloot hem uit te horen.

De man bleek bij het Wereld Natuur Fonds verantwoordelijk voor de financiering en uitvoering van diverse projecten. Hij was nu op weg naar zuidoost Spanje, waar de Iberische lynx leeft. Nu nog wel althans, want er zijn er nog maar minder dan 150. En zolang die de neiging houden tussen koplampen door te willen lopen, worden dat er niet meer. De vachten zijn natuurlijk ook heel gewild en het ergste van alles: er zijn steeds minder konijnen in zuidoost Spanje. En laten ze zich daar nou net mee voeden. Hebben zij weer… Het WNF heeft dus een project opgezet om hier iets aan te doen. De oplossing is even simpel als doeltreffend: er worden als een gek konijnen uitgezet (en ze krijgen wat verkeersles, hoop ik). Dit project wordt grotendeels vanuit de Nederlandse organisatie betaald. Totale kosten: €150.000,- (meer dan €1000,- per dier dus). Of het dat waard is, laat ik hier even in het midden. (Ik vind overigens van wel, maar als ik dat zou opschrijven, zou ik het dus niet in het midden laten). Financiering krijgt WNF o.a. via de Staatsloterij, lidmaatschappen en donaties vanuit het bedrijfsleven. Maar er zijn ook particulieren die de organisatie ondersteunen. Sommigen ongericht, maar anderen financieren specifieke projecten. Zo blijkt de voormalige voetbalkeeper Ronald Waterreus zich aan de Iberische lynx verbonden te hebben. Eindelijk een voetballer die iets goeds met zijn geld doet. En voor we het wisten stond het vliegtuig weer aan de grond…