Lowlands 2015: mijn Top 5

Wat een heerlijke editie van Lowlands weer! Om mijn lange verhalen van de afgelopen dagen kort te maken hierbij nog even mijn Top 5:

1) Christine & The Queens
2) La Sra. Tomasa
3) My Baby
4) twenty one pilots
5) FFS

1) Christine & The Queens

Ik heb me nooit zo met videoclips beziggehouden, omdat ik vind dat de muziek in principe zelf het werk moet kunnen doen. Voor liveoptredens geldt dat wat mij betreft net zo, maar in sommige gevallen kan een liveshow het beslissende zetje geven. Ik heb erg het gevoel dat het Lowlands-optreden van Christine & The Queens de volgende stap is in hun (Nederlandse) succes. De band en de beats zijn loeistrak en Christine (née Héloïse Letissier) is aan de ene kant aimabel (niet voor niets een Frans woord), maar heeft aan de andere kant net genoeg attitude en afstandelijkheid om een echte ster te zijn/worden. Niet voor niets zei ze tegen het einde, in volle oprechtheid: “You make me feel like a rockstar!”.
Christine & The Queens toonde zich op Lowlands een topact, die de Bravo inpakte en er een strikje omheen deed!

2) La Sra. Tomasa

Het leukste optreden van de vrijdag vond plaats in het kleinste tentje dat ik die dag bezocht: de naast de Alpha gelegen Lima. Daar bouwde de Spaanse band La Sra. Tomasa (La Señora Tomasa) een feestje dat zijn gelijke niet kende. Alsof Kees van Hondt weer optrad, had het publiek talloze grote planten bij zich, die net zo alle kanten op stuiterden als het uitzinnige publiek. Dat liet zich volledig onderdompelen in en overrompelen door de smeltkroes van diverse latinstijlen, drum ‘n’ bass en rock. Een gloeiendhete tropische cocktail. Een alcoholvrije weliswaar, want deze Bob moest daarna nog naar huis rijden…

3) My Baby

Voor mijn radioprogramma heb ik contact met een Brits promotiebedrijf, dat me nieuwe muziek tipt. Een paar maanden geleden stuurden zij me Seeing Red van de – nota bene Nederlandse – band My Baby. Een heerlijk dansbaar bluesy nummer en voor mij aanleiding om de band op Lowlands te gaan zien. Daar heb ik geen seconde spijt van gehad. Vanaf de eerste noot ging het gas erop en pas na de laatste noot werd de rem aangetrokken. My Baby combineert roots, funk, gospel en blues tot wat ze zelf noemen ‘voodoo trance’. Dat, in combinatie met de hippie-achtige uitstraling van loeistrakke zangeres Cato van Dijck, gaf me een beetje een Woodstock-gevoel (voor zover ik dat uit de overlevering ken, that is). En haar loepzuivere uithaal van 22 seconden kan volgens mij de boeken in als een festivalrecord.

4) twenty one pilots

Twee jaar geleden stond twenty one pilots nog in de kleine Charlie-tent en sindsdien ben ik fan. Holding On To You werd toen nog wel op de radio gedraaid, maar sindsdien worden ze genegeerd. Nee, positief geherformuleerd: ze worden abusievelijk over het hoofd gezien. Laat de zegetocht van zondag in de Heineken alsjeblieft het begin zijn van hun definitieve doorbraak. Want hoewel ze No Woman No Cry wat mij betreft niet hadden hoeven coveren, klopte de set verder van begin tot eind. Voor wie ze vaker gezien heeft, zoals ik, was het geen verrassing meer dat niet alleen de zanger, maar ook het hele drumstel op een gegeven moment op het publiek stond. Toch doe je ze te kort door ze als circusact af te schilderen. Hun liedjes zijn ook echt l-i-e-d-j-e-s. En al gaan die alle kanten op, ze kunnen prima op de radio. Ik heb om te beginnen mijn hoop gevestigd op 3FM, dat pas zo’n prettige nieuwe koers heeft ingezet.
Blijft na dit optreden als enige vraag nog over: waarom was twenty one pilots eigenlijk geen afsluiter, in de Alpha? Volgend jaar dan maar…

5) FFS

Slechts twee keer deze Lowlands had ik iets in de Alpha te zoeken. Zaterdagmiddag was de eerste keer. En toen ik eens goed om me heenkeek, constateerde ik minzaam dat ik met mijn 45 jaar de gemiddelde leeftijd flink omlaag haalde ;-).
Pas toen Franz Ferdinand ging samenwerken met Sparks viel het me op waar de Schotten de mosterd vandaan hebben. De combinatie van die twee werkt dan ook perfect, zowel op het album als live. Russell Mael haalt nog alle hoge noten en zijn broer Ron heeft zijn act van nors/stoïcijns voor zich uitkijkende ambtenaar in de loop der jaren geperfectioneerd. Des te leuker als hij uit het niets een houterig dansje inzet. Voorspelbaar genoeg krijgen de eigen nummers van Sparks en (met name) Franz Ferdinand het meeste bijval, maar beluister ook zeker hun gezamenlijke album.

En nu ik toch aan het terugblikken ben: 3FM had dit jaar een Festivaldagboek-app, die mijn gelopen route, de optredens die ik bezocht heb en ‘foto’s en beelden van mijn favoriete artiesten’ bijhield. Plus nog andere leuke feitjes zoals het aantal kilometers dat ik liep (*trots*). Dat dagboek vind je hier.
Hopelijk is het volgend jaar ook mogelijk elke dag zo’n overzicht te ontvangen, of beter nog: op afroep. Dan zet ik ze graag bij mijn dagverslagen. Daarover gesproken:

Meer lezen? Zie ook:
Lowlands 2015 in extended tweets (vrijdag)
Lowlands 2015 in extended tweets (zaterdag)
Lowlands 2015 in extended tweets (zondag)

Tot volgend jaar!