Lowlands 2015 in extended tweets (zondag)

Er was (en is) vaak veel kritiek op de beperkte mobiele internetcapaciteit op festivals, maar vorig jaar had ik daar op Lowlands al geen last meer van. Dit jaar kon je in de cateringgebieden op het festivalterrein zelfs inloggen op een gratis wifi-netwerk. Binnen 25m afstand van zo’n punt kon je verbinding maken. Nu had ik hier willen schrijven hoe goed dat wel niet werkte, want ik mag aannemen dat dat het geval was. Alleen bedenk ik me net dat ik bij mijn huidige mobiele abonnement zo ongehoord veel data kan verstoken (10 GB per maand), dat ik tegenwoordig continu mijn Mobiele Gegevens aan heb staan. Vergeet deze inleiding dus maar… 😉

Voor de laatste dag van Lowlands had ik een behoorlijk realistisch schema in gedachten:
13.05-13.55: My Baby (Lima)
15.00-16.00: twenty one pilots (Heineken)
15.55-16.55: The Maccabees (Alpha)
(20.40-21.50: eventueel Tame Impala (Heineken)

My Baby

Goddamn, wat legt @MYBABYwashere bij het 1e nr al gelijk lekkere groove neer. Voodoo gospel, ben bekeerd! #amen #LL15

.@MYBABYwashere, lekkah! Een en al groove, allemaal uptempo. Da’s lekker wakker worden! #LL15

Voor mijn radioprogramma heb ik contact met een Brits promotiebedrijf, dat me nieuwe muziek tipt. Een paar maanden geleden stuurden zij me Seeing Red van de – nota bene Nederlandse – band My Baby. Een heerlijk dansbaar bluesy nummer en voor mij aanleiding om de band op Lowlands te gaan zien. Daar heb ik geen seconde spijt van gehad. Vanaf de eerste noot ging het gas erop en pas na de laatste noot werd de rem aangetrokken. My Baby combineert roots, funk, gospel en blues tot wat ze zelf noemen ‘voodoo trance’. Dat, in combinatie met de hippie-achtige uitstraling van loeistrakke zangeres Cato van Dijck, gaf me een beetje een Woodstock-gevoel (voor zover ik dat uit de overlevering ken, that is). En haar loepzuivere uithaal van 22 seconden kan volgens mij de boeken in als een festivalrecord.

twenty one pilots

Drie nummers in de set en @twentyonepilots wordt alweer op handen gedragen… #LL15

We Don’t Believe What’s On TV, leukste nr. op het nwe album van @twentyonepilots en nu al een publieksfavoriet #LL15

Levensgevaarlijke volksmenners, die @twentyonepilots ;-). En veel populairder dan je o.b.v. airplay zou denken #LL15

Twee jaar geleden stond twenty one pilots nog in de kleine Charlie-tent en sindsdien ben ik fan. Holding On To You werd toen nog wel op de radio gedraaid, maar sindsdien worden ze genegeerd. Nee, positief geherformuleerd: ze worden abusievelijk over het hoofd gezien. Laat de zegetocht van vandaag in de Heineken alsjeblieft het begin zijn van hun definitieve doorbraak. Want hoewel ze No Woman No Cry wat mij betreft niet hadden hoeven coveren, klopte de set verder van begin tot eind. Voor wie ze vaker gezien heeft, zoals ik, was het geen verrassing meer dat niet alleen de zanger, maar ook het hele drumstel op een gegeven moment op het publiek stond. Toch doe je ze te kort door ze als circusact af te schilderen. Hun liedjes zijn ook echt l-i-e-d-j-e-s. En al gaan die alle kanten op, ze kunnen prima op de radio. Ik heb om te beginnen mijn hoop gevestigd op 3FM, dat pas zo’n prettige nieuwe koers heeft ingezet.

Blijft na dit optreden als enige vraag nog over: waarom was twenty one pilots eigenlijk geen afsluiter, in de Alpha? Volgend jaar dan maar…

The Maccabees

Vooraan bij @themaccabees in een (nu nog) te schaars gevulde Alpha #LL15

Wat is @themaccabees toch een heerlijke, degelijke band. Goed gespeeld, goed gezongen, geen opsmuk. Puur! #LL15

Met geen opsmuk bedoel ik o.a. dat @themaccabees t zich kunnen veroorloven om t mooiste op t podium achter een piano te verstoppen 😉 #LL15

In de Alpha, die trouwens eenzesde kleiner was dan voorgaande jaren, stonden wel The Maccabees. Bij aanvang van hun optreden was nog een twenty one pilots-effect merkbaar: de tent was – zelfs in zijn verkleinde vorm – nog niet halfvol. Doordat ik doorliep naar het podium kan ik niet zeggen of dat nog goed gekomen is, maar de publieksreactie was erg goed. De band had het ook opperbest naar zijn zin en liet weten er begrip voor te hebben dat het al de derde festivaldag was. Hun energieke optreden blies de zondagsblues echter al snel weg. Een beetje ‘muzikantenmuziek’ misschien, in niets te vergelijken met het totaaltheater van twenty one pilots, en vergelijken zou dan ook niet fair zijn. In dat opzicht een beetje jammer dat die twee direct na elkaar geprogrammeerd waren. Maar The Maccabees deden hun ding, en dat deden ze met verve.