Opmerkelijk: ik heb dit jaar de Alpha helemaal niet van binnen gezien. Ik heb de echte slotacts aan me voorbij laten gaan. Als ik kan kiezen tussen acts waar ik al eens (of vaker) naartoe geweest ben en artiesten die ik voor het eerst kan gaan zien, kies ik voor die laatste. De Charlie was dan ook veruit mijn favoriete podium van deze Lowlands. Bovendien vertrok ik elke dag rond 21.00 uur omdat ik nog dezelfde avond mijn samenvatting wilde schrijven. Nou ja, avond… Mijn verslag van de vrijdag was om 2 uur ’s nachts af, dat van zaterdag om half 4 en dit laatste schrijfsel ging om 1 uur online. Ik vind dat ik nu wel twee weken vakantie verdiend heb ;-).
De #LL13-zondag wordt een regenachtige. Maar als je dat van tevoren weet, is het lang niet zo erg als wanneer je erdoor overvallen wordt
De weersvooruitzichten waren slecht. Bummer, maar daar kun je je op kleden. Gelukkig had ik voor deze slotdag een redelijk beperkte agenda:
14.40-15.40: Haim (India)
16.35-17.35: Noah & The Whale (India)
19.15-20.00: Peace (Charlie)
19.30-20.30: Nero (Bravo)
Haim
- Ja hoor, het hele podium staat alweer vol met trommels bij Haim #runninggag. De briljante microfoontester krijgt terecht applaus #LL13
- Om alle vergelijkingen met Fleetwood Mac voor te zijn zet Haim maar uit zichzelf Oh Well in. Een tafje steviger. Lekker! #LL13
- Hoorde dat Haim op London Calling tegenviel. Dan zijn ze flink gegroeid. Klinkt prima hier, zowel muzikaal als vocaal #LL13
- Ik zeg het nog één keer: zonder drum battle in je set (Imagine Dragons, twenty | one | pilots, Haim) kun je wel inpakken anno 2013 #LL13
Als de BBC je uitroept tot meest belovende band voor 2013 is dat niet alleen een zegen. Alle ogen en oren zijn op je gericht. Maar ik moet zeggen dat beide zintuigen bij Haim zeer goed aan hun trekken komen. Zeker als je weet dat ze werden aangekondigd met de tekst dat de Amerikaanse zusjes er nog wat last van hadden dat de voorgaande avond een hele gezellige was. Daar was niks van te merken, of ik moet in mijn naïviteit wat signalen gemist hebben.
Haim was, na Little Green Cars, de tweede band waarbij ik Fleetwood Mac als inspiratiebron wilde noemen. Hun rockende versie van Oh Well bevestigde dat vermoeden. Maar de dames zijn ook grappig. Toen er eentje toegaf nerveus te worden als ze ‘under pressure’ haar gitaar moest stemmen (zoals op dat moment), deden de andere twee het typerende baslijntje van Under Pressure na. Om, nadat die ene vroeg of dit de versie van Queen & David Bowie was of die van Vanilla Ice, feilloos de eerste regels uit Ice Ice Baby te rappen.
Over baslijntjes gesproken: die van Haim zijn heerlijk. Luister maar eens naar Forever en Don’t Save Me. Rechtstreeks uit de jaren ’80, net als de gitaarpartijen. Je moet ervan houden, maar ik doe dat en velen met mij. Believe the hype!
A pannenkoek a day keeps the doctor away, zeggen ze (dacht ik, maar ik geloof ze sowieso!) #LL13
Noah & The Whale
- Voorafgaand aan Noah & The Whale klinkt een orkestrale Bohemian Rhapsody. De sfeer zit er gelijk lekker in! #LL13
- Titelstuk van Noah & The Whale’s cd Heart Of Nowhere na Tonight’s The Kind Of Night. Gelijk al twee favorieten weggespeeld! #LL13
Twee jaar geleden zag ik deze band ook op Lowlands. Toen in de Grolsch, nu in de India. Niet echt promotie, maar de muziek van Noah & The Whale wordt dan ook maar nauwelijks gedraaid. En dat terwijl wij er doorgaans als de kippen bij zijn als er een walvis aanspoelt. Zonde, want hun liedjes zijn geknipt voor de radio. Eerlijk is eerlijk: een heel album is me wat teveel en daar leed ook dit optreden een beetje onder. Het werd na verloop van tijd wat gezapig. Maar net op dat moment was er een geslaagde cover van Daft Punks Digital Love, die het publiek weer bij de les bracht. Bij gebrek aan een actuele hit sloot Noah & The Whale de set af met hun bekendste nummer: 5 Years Time. Het titelstuk van hun cd Heart Of Nowhere is wat mij betreft een nieuwe klassieker!
Oh ja, en er werd een nieuwe groepsfoto gemaakt… 😉
Zelden was Peace zo onhaalbaar als op deze editie van Lowlands. Maar ik wilde graag Nero zien, dus de band van liedjes als Wraith en Lovesick moest ik helaas laten schieten. Peace out…
Nero
Beukende beats bij Nero, maar geen liedjes. Verder de Skrillex-setup: soort soundsystem op het podium met goed gevulde harde schijf #LL13
Dubstep mag dan doodverklaard zijn, ik was toch heel benieuwd naar Nero. Hun cd Welcome Realitiy leverde maar liefst zeven singles op, allemaal ‘liedjes’, waarvan Promises de grootste hit werd en Me And You de eerste plek behaalde in de Carte Blanche Top 2011. Maar die liedjes waren tijdens dit optreden helaas ver te zoeken. Nero schotelde ons een soort mixtape voor, waarin zelfs de live vocalen van zangeres Alana Watson opgeknipt waren. Toegegeven, ik werd het slachtoffer van mijn eigen ongefundeerde verwachtingen, maar verliet de Bravo toch voortijdig.
Je kon er ook donder op zeggen. Zeul hele dag met jas, paraplu, kaplaarzen en zuidwester, maar geen druppel. Geen klachten ook trouwens #LL13
En zo werd, naast het optreden van Haim, het weer de grootste verrassing van deze dag. Werden vrijdag onaangekondigd de hemelsluizen opengezet, dit keer was de verrassing omgekeerd. Dat soort verwachtingen heb ik graag. Ook in muzikaal opzicht. Daarom kijk ik nu alweer uit naar Lowlands 2014!
