Lowlands 2013 in extended tweets (zaterdag)

Dag 2 van Lowlands. Traditioneel de dag waarop de tekenen van verval vérgaand plezier duidelijk zichtbaar beginnen te worden op het terrein (en ook in de spiegel trouwens). Maar iedereen ondergaat het met nog meer plezier. Niet voor niets behoort het Lowlands-weekend tot de leukste drie dagen van het jaar.

Wat me deze editie echt opvalt, is het hoge aantal ‘oudere’ bezoekers. Er zijn enorm veel festivals tegenwoordig, wel een paar per weekend, dus wellicht gaan jongeren tegenwoordig naar de nieuwere evenementen (zoals Best Kept Secret) of dancefestivals? Hoe dan ook lijkt de sfeer dit jaar nog gemoedelijker dan bij voorgaande edities. En nu ik nog eens door het schema kijk: opmerkelijk veel optredende artiesten sluiten (ook) goed aan bij een oudere doelgroep. Ook een aantal acts die ik op mijn lijstje had staan.
Dat zag er voor deze zaterdag op voorhand als volgt uit:
14.00-14.40: Little Green Cars (Charlie)
15.25-16.25: Imagine Dragons (Grolsch)
16.30-17.30: The Veils (India)
17.30-18.15: Satellite Stories (Charlie)
19.15-20.00: twenty | one | pilots (Charlie)
19.30-20.30: Buraka Som Sistema (Bravo)
20.15-21.00: Chvrches (India)

Little Green Cars

Bij Little Green Cars. Terechte runners-up voor de BBC Sound of 2013 (uiteindelijk gewonnen door Haim) #‎LL13

Een prachtig begin van de dag: gelijk al een van de hoogtepunten van het festival tot nu toe. Little Green Cars blijken niet voor niets door de BBC te zijn uitgeroepen tot een van de bands om in de gaten te houden dit jaar. Ze brengen mooie meerstemmige liedjes. Pop/rock, die – ondanks de bemoeienis van Mumford & Sons-producer Marcus Dravs – net ver genoeg van de huidige folkrage afligt om nog leuk te zijn. Hartstikke leuk zelfs. Ik heb geen slecht nummer gehoord. Liefhebbers van Fleetwood Mac (ik vermoed dat die naam dit weekend nog wel een keer in een verslag opduikt) moeten hun album Absolute Zero zeker even checken! En als dat je teveel is, probeer dan op zijn minst The John Wayne en Harper Lee. Dan verklaar ik mijzelf bij deze officieel 43.

Op weg naar Imagine Dragons had ik tijd om even bij Plato/Concerto binnen te lopen. Daar kon je over de hoofden lopen (immers: niemand koopt nog fysiek product…) en constateerde ik:

Veel moois in de tweedehandsbakken bij Plato/Concerto. Wat ik al had heb ik voor je laten staan 😉 ‪#‎LL13

Voor wie de 15 à 16 euro die de meeste nieuwe cd’s kosten teveel is, is er veel earcandy te vinden bij de aanbiedingen. 2 voor 15 euro of, nog beter, 3 tot 8 eurootjes voor tweedehands cd’s, En daar zitten ook heel veel recente titels tussen. I will say zis only wans…

Imagine Dragons

Imagine Dragons schuwen het grote gebaar niet en kunnen ‪#‎LL13 prima aan

Alsof het al niet lekker genoeg met ze ging, lijken Imagine Dragons nu aan hun definitieve doorbraak toe te zijn. Het optreden begon weliswaar al gelijk met een riedel die van ‘een bandje’ kwam, maar sinds de tape act van Skrillex vorig jaar maalt niemand daar meer om. De band speelde voor een Bravo volgepakt met (vooral vrouwelijke) fans. Hun singles It’s Time (die geweldig werd ontvangen door het publiek), Radioactive en On Top Of The World werden steeds grotere hits, en zo te horen staan er zo nog wel meer op hun album. Hear Me voorop. En los van de muziek pakte zanger Dan Reynolds het publiek in met mooie oneliners over de verbroederende kracht van muziek en je vrij voelen op festivals als Lowlands.
Overigens lijkt Imagine Dragons te bestaan uit vier drummers en een bassist. Althans: letterlijk elk bandlid (op één na dus) deed wel een keer (of vaker) een ‘duetje’ met de vaste drummer. Een kunstje dat al eens eerder gedaan is, maar dit jaar in menig optreden terugkwam. Hoe dan ook: van Imagine Dragons gaan we zeker meer horen!

The Veils

Zeven man sterk op het podium, dus blijkbaar hier voor de goodwill i.p.v. het geld: The Veils 😉 ‪#‎LL13

Zo’n act waarbij de tent vooral door ouderen bevolkt werd, waren The Veils. Die band (met Finn Andrews, de zoon van XTC-toetsenist Barry Andrews, als voorman) bracht dan ook al tien jaar geleden zijn eerste album The Runaway Found uit. Dat was ook gelijk hun beste, vind ik, hoewel ik ook erg gecharmeerd ben van hun recente singles The Stars Came Out Once The Lights Went Out en Through The Deep, Dark Wood. Toch vond ik het optreden halverwege een beetje inkakken en besloot ik alvast naar de Charlie terug te lopen.

Oeps, die pannenkoek was eerder binnen dan de sluitertijd van de camera aankon… ‪#‎LL13

Satellite Stories

Jonger dan ik dacht en lekker energiek: Satellite Stories uit Finland ‪#‎LL13

Wie vindt dat de Two Door Cinema Club met hun laatste album een verkeerde afslag genomen heeft, kan zich laven aan Satellite Stories. Lekkere uptempo liedjes, met allemaal een aanstekelijke gitaar hook. En het is leuk dat ik dat vind, maar de hele Charlie was het met me eens. Vooral de huidige single Sirens kreeg erg veel bijval en het is jammer dat die niet wordt opgepikt door de landelijke radio. Voorganger Kids Aren’t Safe In The Metro schopte het wel tot de 3FM-playlist. Maar er schijnt alweer nieuw materiaal onderweg te zijn dat daarmee kan wedijveren, en bovendien zijn deze jongelui zo te zien nog te jong om te mogen autorijden, dus die hebben nog wel even…

The Barn is back, bitch! #‎LL13

Grote opschudding begin dit jaar, toen een deel van The Barn gestolen bleek. The Barn is de perstent op Lowlands, waar mensen met het juiste polsbandje elkaar kunnen ontmoeten en waar eigenaar (en topkok) André Amaro elk jaar heerlijk staat te koken. Het duurste eten van het festival, maar ook het lekkerste. Het goede nieuws voor die happy few: The Barn is herbouwd en staat dit weekend gewoon weer te shinen op zijn vaste plek, tegenover de Grolsch.

twenty | one | pilots

• Zanger twenty | one | pilots zingt Holding On To You vanaf de schouders van het publiek! ‪#‎LL13
• Zojuist al het beste optreden van ‪#‎LL13 gezien: twenty | one | pilots. Hebben alles om mega te worden. Ge-wel-dig! ‪#‎hadjebijmoetenzijn ‪#‎epic

twenty | two | pilots is een duo. Twee maniakaal om zich heen kijkende gasten in een skeletpak en met bivakmutsen op. Als je op het podium alleen een drumstel en een staande piano ziet, dan weet je dat er een tapeje meeloopt. Geen probleem, anno 2013, zelfs niet op Lowlands. De Ting Tings zijn er groot mee geworden, zullen we maar zeggen.
Toch was de faam van twenty | one | pilots de band niet vooruitgesneld. De Charlie was voor meer dan driekwart leeg toen het duo aan zijn optreden begon. De drummer zette in. Hard, nee KEIhard op zijn apparaat beukend. Zijn maat viel in met een pakkende pianomelodie en een messcherpe en razendsnelle Eminem-achtige rap, die net zo makkelijk overging in Linkin Park-achtig geschreeuw. En ondanks de agressieve uitvoering waren het toch allemaal catchy liedjes. Ja, liedjes. Binnen twee nummers waren de weinige aanwezigen 200% op de hand van de band, en het enthousiasme van het publiek zoog de tent al snel vol. Er was een koprol, de zanger liet zichzelf – onder het toeziend oog van het bord ‘verboden te stage diven’ – letterlijk op handen dragen, er waren sing-alongs, er was een wall of death, er was – ja hoor – een drumduel, er was een oorverdovend maar tevergeefs ‘We want more’, er was dankbaarheid en zelfs verlegenheid. Ook was er de afsluiter Guns For Hands (die klinkt als de opvolger van Liquido’s Narcotic), waar geniale singles als Holding On To You en vooral Car Radio al aan voorafgegaan waren.
Dit was een legendarisch concert waarvan velen volgend jaar – als ze ongetwijfeld terugkomen in de Alpha – zullen zeggen dat ze erbij waren. Maar ik was er echt bij. Gelukkig.

Los van de muziek was dit nog om een andere reden een erg leuk concert. Een vriendinnetje dat wegens gezinsuitbreiding niet op Lowlands kon zijn, had een WhatsApp-groepje samengesteld met vrienden die er wel waren, waaronder ik. Zo konden die haar op de hoogte houden, wat ook driftig gebeurde. Het groepje werd ook met een opdracht opgezadeld: we moesten elkaar maar zien te treffen en een groepsfoto maken. Terwijl uit de verschillende WhatsApp-verslagjes juist zo mooi bleek hoezeer het groepje niet op een lijn zat in muzikale voorkeur (wat weer wel een festivalbreed verslag opleverde). Gelukkig viel mijn suggestie om elkaar bij twenty | one | pilots te treffen in goede aarde. Daar werd onderstaande foto gemaakt. Volslagen wildvreemden die het allemaal prima met elkaar bleken te kunnen vinden en waarvan de verschillende muzieksmaken samenkwamen in deze verslavende band…

Doordat ik twenty | one | pilots van begin tot eind gezien heb en Chvrches, aan de andere kant van het festivalterrein, een kwartier daarna begon, heb ik Buraka Som Sistema helaas moeten missen. Hasta la proxima, amigos. Ik slinger (We Stay) Up All Night (de nummer 6 in de Carte Blanche Top 2012, waarvan Santigolds Big Mouth in feite een halve cover was), hier thuis wel weer even aan.

Chvrches

• Anders begint Chvrches gewoon met hun beste nummer: Lies!!! ‪#‎LL13
• Als je, pak ‘m beet, Kraftwerk, Eurythmics en Pet Shop Boys leuk vindt, zit je bij Chvrches wel goed… ‪#‎countmein ‪‪#‎LL13

De Schotse eighties-revivalband Chvrches (ze zijn niet de enigen) debuteerde in Engeland vorig jaar met het Gary Numan-achtige Lies, dat werd opgevolgd door The Mother We Share. Als officiële singles werd echter gekozen voor Recover en daarna Gun. Prima nummers, als je die andere twee niet kent, maar toch van een lager niveau. Nu is een ietsiepietsie getweakte versie van The Mother We Share dan eindelijk uitgebracht en direct ook opgepikt door 3FM. Precies op tijd voor Lowlands, dat hopelijk voor hun doorbraak zal zorgen. En dan te weten dat de band Lies nog altijd achter de hand heeft. Wat een vooruitzicht!
Naast deze vier singles zal het debuutalbum The Bones Of What You Believe dit najaar nog zeker één andere hit bevatten: een nummer waarop nu eens niet de prachtige stem van zangeres Lauren Mayberry te horen is, maar de ook niet onverdienstelijk zingende toetsenist Martin Doherty. De titel moet ik je even schuldig blijven, maar niet de belofte dat we ook van Chvrches nog wel zullen horen.