Lowlands 2011 in extended tweets (zondag)

Voordat ik de derde Lowlandsdag bespreek, wil ik eerst een warm applaus voor de weergoden! *klap klap klap*. Eerlijk is eerlijk, die hebben een topprestatie geleverd. Want afgezien van plensbuien op donderdagmiddag en zondagochtend was het een lang weekend met prachtig festivalweer. Ik vond Lowlands sowieso weer een prachtig festival, waar het ontbreken van (een) echte headliner(s) mij totaal niet gestoord heeft.

Zondagochtend stemden de voorspellingen nog niet echt vrolijk…

Niet echt bemoedigende weersverwachting voor #LL11, maar laat me niet weerhouden. #gaanweweer #zinin #neeécht!

Als die blauwe plekken op Buienradar staan voor blauwe lucht, wordt het weer een topdag! 😉 #LL11

Kortom: vol frisse moed en goede zin vertrok ik weer Walibi-waarts. Daar aangekomen normaliseerde zelfs het nieuwe parkeerritueel zich, wat me een flinke extra wandeling bespaarde.

In overleg met vriendelijke medewerker gewoon met auto naar hoofdingang Walibi gereden voor P-ticket ;-). #eerstewinstgeboekt #LL11

Wat kan er nog misgaan, denk je dan. Nou, toch nog heel wat…

Ingangscontrole #LL11 verscherpt: ipv alleen kijken wordt nu ook aan bandje gevoeld. #nosweat #binnen #engáán

Toegegeven, ik heb – tot in de perstent aan toe – al zoveel bandjes van eigenaar zien wisselen, dat ik deze maatregel wel begrijp. En als bezitter van een echt, eigen bandje had ik ook niets te vrezen.
Niet wat die controles betreft althans, maar wat te denken van die onheilspellende weersvoorspellingen? ‘Code geel’ voor heel Nederland en het Lowlandsterrein lag op het randje van ‘code oranje’. Kans op heftige buien met hagen en onweer, that is. Het veld oplopend denk je dan toch onwillekeurig terug aan Pukkelpop en denk je alvast na over een strategie: wat doe je als er straks een noodweer losbarst: een tent in om te schuilen of juist de tent uit, de openlucht in. Een onmogelijke keuze. Ik besloot het aan mijn instinct over te laten, maar hoopte eigenlijk natuurlijk gewoon dat het niet nodig zou worden een keuze te moeten maken.
Een keuze die ik van tevoren al gemaakt had: ik zou de zondag beginnen in de Grolsch…

Frank Turner

Bloedheet in Grolsch bij Frank Turner, ondanks veel open plekken in publiek. Veel mensen staan ‘veilig’ aan de rand van de tent #LL11

Goeie melodieën, die liedjes van Frank Turner, maar na paar nrs. hoop je toch op meer zingen dan schreeuwen… #LL11

De muziek van Frank Turner komt regelmatig voorbij in mijn radioprogramma Carte Blanche, dus ik wilde hem graag ook eens live zien. Dit weekend greep ik mijn kans. Van de liedjes ben ik nog steeds erg gecharmeerd, maar de uitvoering vond ik wat te krachtpatserig. Turner zet een enorme keel op, alsof hij Bruce Springsteen en James Dean Bradfield van de Manic Street Preachers naar de kroon wil steken. Op een gegeven moment gaat dat me storen. Daarom zijn (en blijven) de nummers van Frank Turner voor mij het best te pruimen als die gedoseerd worden aangeboden.

Het was erg broeierig geweest in de tent en ook buiten hing een drukkende warmte. Je voelde het onweer als het ware al in de lucht hangen. Nog even gauw een ijsje dus…

Lunch! Heerlijk weer voor ook. Daardoor de helft in milkshake-vorm op 😉 #LL11 – http://t.co/5qa1UGt

Daarna doorgelopen naar de Alpha, waar De Staat ging optreden. Ik was mooi op tijd voor een goed plekje in de tent, al liep ik toch maar niet helemaal naar het midden. Een meter of tien naar binnen had ik echter een goed uitzicht op het podium…

Schermen naast Alphapodium waarschuwen voor regen met wat onweer tussen 15 en 19 uur, maar ‘nog niets ernstigs’. Nu De Staat! #LL11

Wind steekt op, wel lekker even. Maar sta dan ook in de tent… 😉 #LL11

De Staat

De Staat is gemaakt voor festivals, maar dat wisten we al. Voor thuisblijvers: complete concert nu op lowlands.vpro.nl! #LL11

Heerlijke logge, slepende set van De Staat. En ik had het al zo warm. Drop it like it’s hot, indeed! #LL11

Mochten er vooraf al twijfels geweest zijn, zondagmiddag werd duidelijk: ja, De Staat kan de Alpha aan. Dat vertrouwen had de VPRO ook, die het concert compleet op internet uitzond. Toch zijn concerten dingen die je eigenlijk zelf, live moet meemaken. Die derde dimensie (en misschien kun je het onderdeel zijn van de beleving wel aanmerken als vierde dimensie) is moeilijk op een plat scherm te vatten. Maar als ‘next best thing’ waren de VPRO-registraties weer erg mooi. Volgend jaar een driedaags 24/7 themakanaal?

Perstent een tijdje schaamteloos misbruikt waar die voor bedoeld is en erg goed bijgepraat. Nu naar Skunk Anansie in de Alpha. #LL11

In mijn verslag van de zaterdag had ik het al over (de functie van) de perstent. Daarover is drie jaar geleden al eens een leuk artikel geschreven, dat nog steeds actueel is. Ik heb er zondagmiddag een ‘gat’ in mijn uitgestippelde route uitstekend kunnen opvullen met leuk gezelschap en goede gesprekken. Maar voor Skunk Anansie toog ik toch ook graag weer richting de Alpha. Onderweg realiseerde ik me:

Ondertussen al de hele middag droog hier en het drukkende is er ook vanaf. Perfect festivalweer eigenlijk… #LL11

Skunk Anansie

Dát doe je dus op een festival als band met een reputatie zoals Skunk Anansie: je geeft het publiek de greatest hits die het wil horen #LL11

Blijft een geweldige liveband en wat een ontlading nadat ze op Pukkelpop van het podium werden geblazen #LL11

Het #LL11-publiek draagt Skin op handen. Letterlijk en terecht. Skunk Anansie wil hun festivalseizoen vlammend afsluiten en doet dat ook

Skin loopt nog even het publiek in en crowdsurft terug naar het podium. Wát een finale, Alpha wordt compleet afgebroken! #SkunkAnansie #LL11

Ik begreep dat het besluit om The Offspring op te waarderen tot headliner van deze Lowlandseditie een goede was. Maar ik denk dat ook deze set van Skunk Anansie het festival waardig had kunnen afsluiten. Donderdag moest de band nog vluchten voor het noodweer dat Pukkelpop teisterde en het optreden op Lowlands was het laatste van hun festivalseizoen. Hierna gaan ze schrijven aan een nieuw album, en als dat net zo goed wordt als Wonderlustre, kunnen ze nog wel even verder.
Het Pukkelpopdrama had Skunk Anansie extra strijdbaar gemaakt, al hebben hun optredens eigenlijk nooit een tekort aan energie. Knap hoe de band de nummers van hun eerste albums nog even overtuigend en boos speelt als 16 jaar geleden. Volksmenner Skin jaagt angst aan (het lijkt soms alsof ze je kop eraf wil bijten), maar windt het publiek even makkelijk om haar vinger. Ze schreeuwt en tiert, kronkelt en vertedert. As if…
Als je het hebt over beleving, entertainment en ‘je moet erbij geweest zijn’, dan kan dit optreden model staan. Alleen al daarom mijn hoogtepunt van dit jaar.

Lamb

Voor het eerst deze editie in de Bravo, waar Lamb nu Gabriel speelt. Altijd weer kippenvel… #LL11

Lamb heeft een mooi nieuw album uit, met o.a. een mooi duet met Damien Rice daarop. Verder is Lamb in Nederland vooral bekend van het nummer Gabriel uit 2001. Wat de band in de tussentijd gedaan heeft, kwam zondag wat oubollig op me over. Andy Barlow en zangeres Lou Rhodes lijken te zijn blijven hangen in triphop met drum ‘n’ bass-neigingen, terwijl die genres inmiddels tot dubstep geëvolueerd zijn. Dat is jammer, maar Gabriel blijft een pareltje.

The View

Misschien heb ik aanleiding/aankondiging gemist, maar een zittende zanger geeft niet het meest dynamische concert. #TheView #LL11

Liedjes ook nog niet bijzonder, terwijl The View, ook op hun laatste albums, prima nrs. heeft staan #LL11

Ik bleek wel degelijk iets gemist te hebben, want Kyle Falconer zat niet uit luiheid. De reden was bijna even hilarisch als hun joyride met een golfkarretje, de vorige keer dat ze op Lowlands waren. Dit keer had de zanger bij een ongeluk met een mes wat vitale pezen doorgesneden, waardoor hij zich verplicht in een rolstoel voortbeweegt. Dat maakt het concert van zondag niet minder statisch, maar het is in ieder geval een ‘goede’ reden. Neemt niet weg dat ik de setopbouw zeer ongelukkig vond, waarbij in het midden van hun optreden (waarvan ik vijf of zes nummers meekreeg) niet één van hun sterke nummers voorkwam. Terwijl ze er daar voldoende van hebben. En dat de aankondigingen van de Schot volstrekt onverstaanbaar waren, verhoogde de feestvreugde ook niet echt ;-).

Beady Eye

Vond wat ik v Beady Eye zag vooral onsubtiel: muziek, geluid, performance én belichting. Maakte vooral benieuwd naar nw materiaal Noel #LL11

Vanwege een lege telefoonaccu hing ik het grootste deel van het Beady Eye-concert aan de stroom in de Hi!-stand. Daar kon ik vrijdag het concert van Noah & The Whale prima volgen, maar van de muziek van Liam Gallagher en de zijnen bleven alleen de bassen over. Toen ik de tent inliep, speelde de band zijn laatste twee nummers. Ik vond het geluid schel (hoewel dat enigszins wende) en lelijk hard, waardoor het lomp op me overkwam. Zo zou je ook de ongeïnteresseerde houding van de voorman kunnen omschrijven. Verder waren die twee nummers compleet rood uitgelicht met af en toe wat witte spots ter afwisseling, maar het kwam de zichtbaarheid van de bandleden niet ten goede.
We weten allemaal dat Oasis uit elkaar is en Liam als eerste met een band en album kwam. Dat heb ik en er staan een paar goede nummers op, maar ik vind het niet over de hele linie even sterk. En ook al zo lomp hard gemixt overigens.
Broer Noel bracht laatst zijn eerste solosingle The Death Of You And Me uit en dat ene nummer is subtieler dan alles op het album van Beady Eye. Dus laat maar komen, die cd van Noel Gallagher’s High Flying Birds!

Ik besloot dat ik The Offspring wel vaak genoeg gezien had, en verwachtte geen spectaculaire koerswijzigingen. Lowlands 2011 zat er voor mij op. En zo heb ik, op de hoofdact na, zondag zowaar mijn hele vooraf uitgestippelde ‘parcours’ gelopen. Ik heb over de hele linie weer geweldig genoten. Volgend jaar weer? Zonder spoortje van twijfel!

Nagenieten?

• veel audio en video vind je bij VPRO 3VOOR12
• Denis Doeland verzamelde allerhande statisiteken over het social media-gebruik tijdens Lowlands 2011