On a roll. Dat was ik zaterdagochtend toen ik mijn verslag van de Lowlandsvrijdag schreef. Zozeer zelfs, dat ik eigenlijk te laat weer richting Biddinghuizen vertrok, waardoor Young The Giant aan mijn neus voorbijging. Nu heeft uw dienaar veel voor u over, maar dit vond hij toch wel een beetje jammer. En dus vertrok hij op dag 2 bijtijds huiswaarts om zich daar terstond weer achter het toetsenbord te zetten. Zo, daar stonden opeens zoveel oubolligheden in één zin, dat je gelijk weet hoe oud ik wel niet moet zijn ;-).
Hoe dan ook, ik heb het alweer over het einde van de dag, maar daar ging een hele zaterdag aan vooraf…
Humf. Bij ingang P-Walibi was nu weg richting hoofdingang (waar je P-ticket moet kopen) afgezet. #eerstekilometersalindebenen #LL11
Het kleine parkeerleed van vrijdag werd zaterdag een beetje opgerekt. Voor wie de situatie kent: Lowlandsbezoekers werden direct na de slagbomen van het Walibi-parkeerterrein rechtsaf geleid, waar zij hun auto moesten parkeren. De weg linksaf, richting de hoofdingang van het pretpark (waar dit jaar de parkeertickets gekocht moeten worden) was afgezet. Het parkeerkaartje kon dus niet meer met de auto worden opgehaald, maar dat moest lopend. Nu ga ik over dat afstandje van (bij elkaar) 1½ kilometer niet lopen miepen, maar je legt op een dag al kilometers genoeg af op zo’n festival… Gelukkig zijn de benen ’s ochtends nog fris 😉 en was er aansluitend al direct iets positiefs te melden:
De doorloop bij de ingang was vandaag prima en de India is daar gelijk om de hoek. Daar begint nu Bombay Bicycle Club! #LL11
Ik weet niet wat de organisatie zaterdag anders had gedaan dan vrijdag (behalve de enorme plassen dempen met houtsnippers), maar het was een goed ding. Als een mes door de boter kon ik (en velen met mij) doorlopen. Nu was ik natuurlijk iets later dan de voorgaande dag, maar ik heb begrepen dat er ook eerder geen problemen waren geweest. Prima!
Bombay Bicycle Club
En zo belandde ik dus mooi op tijd bij de Londense band Bombay Bicycle Club, die weliswaar al zes jaar bestaat, maar nu hun eerste Nederlandse radiohitje scoort met Shuffle. Een erg tof liedje, maar het optreden viel me tegen. Na 20 minuten besloot ik niet op het nummer te gaan wachten… (PS: de akoestische versie die ze later die dag live op 3FM speelden (vanaf 1’50) was dan wel weer erg leuk).
BBC liet me 5 nrs. lang koud. Nu bliksembezoek aan perstent en dan naar Mona in de Charlie #LL11
Die perstent is een ruimte apart. Letterlijk en figuurlijk. Vermomd als kerk is het een wolf in schaapskleren. Het kan dan ook geen toeval zijn dat er later op de dag zeeduivel werd klaargemaakt (klik op foto voor vergroting). In het gebouw verzamelen zich pers, mensen uit de entertainmentbranche en genodigden voor een meet & greet op zakelijk niveau. Zien en gezien worden. Sommige mensen zie je eens per jaar en dat is dan daar. Een goede plek om leuke en nuttige gesprekken te voeren, ervaringen uit te wisselen en ideeën op te doen. Én dus om uitstekend te eten.
Maar uiteindelijk ben ik op Lowlands voor de muziek, dus hup, daar ging ik weer. Bij het buiten komen liet ik me verleiden door de klanken uit de tegenoverliggende Grolsch.
Handsome Poets
Nog even blijven hangen bij Handsome Poets, met invalgitarist Eelke van @Rigbymusic. Klinkt goed, maar wel beetje vreemde eend in #LL11-bijt
Ik denk dat Handsome Poets de commercieelste en meest poppy band op Lowlands is dit jaar. Toch was de tent behoorlijk gevuld en vond ik in eerste instantie dat het muzikaal niet verkeerd klonk. Zeker als je weet dat de band momenteel twee van zijn vaste muzikanten moet missen (eentje definitief en een tijdelijk) en met invalkrachten speelde. Op een gegeven moment raakte de focus echter zoek.
Mona
Uiteindelijk te lange pauzes en teveel gepiel bij HP. Festivals (be)spelen is een vak apart. Doet Mona nu overigens niet veel beter… #LL11
Muziek van Mona doet me denken aan Live (niet per se een aanbeveling), incl. Lakini’s Juice-achtig intro net… #LL11
Kon aan andere kant niet dichterbij komen dan dit en publiek is enthousiast #Mona #LL11 – http://t.co/DdWre93
In de Charlie was ondertussen Mona begonnen. Een band die in de pers als belofte wordt weggezet, dus daar was ik wel benieuwd naar. Afgemeten aan de vier nummers die ik zag, lossen de Amerikanen die verwachting (nog) niet in, maar de potentie is er wel. Wellicht was het podium gewoon te klein voor de spierballenrock van Mona. De ruimte vóór het podium was sowieso te klein. Het publiek stond tot achter de geluidstoren en liet zich flink meeslepen.
Flogging Molly
Flogging Molly brengt ouderwetse folkpunk, precies wat woordelijk meezingend, dolenthousiast publiek wil horen. Feest! #LL11
Mumford & Sons-achtige taferelen. Sta achterin Alpha opeens middenin mospit! #LL11
Flogging Molly, heerlijk om in mee te gaan en je in onder te dompelen, maar heb bier liever in een glas dan in mijn nek… #LL11
Van Charlie naar Alpha is ongeveer tien meter, dus het was een kleine moeite om even bij Flogging Molly aan te wippen. Bovendien vind ik hun recente single Revolution erg lekker. Flogging Molly stapten eindjaren ’90 in het gat dat The Pogues achterlieten, en doen dat nog altijd met verve. Grappig dat op zo’n als vooruitstrevens te boek staand festival als Lowlands dit soort (bijna ouderwets) ambachtelijke bands de grootste publieksreactie veroorzaken. En net als vorig jaar met Mumford & Sons is ook bij Flogging Molly folk een hoofdbestanddeel, maar dan vermengd met punk. Goed voor een potje pogoën tot diep in de tent. En voor de traditionele bierdouche natuurlijk. Na een half uur geloofde ik dat allemaal wel en besloot ik dat het etenstijd was.
Probeer die perstent maar eens uit te komen. Kan daardoor belofte om naar Within Temptation te gaan kijken maar half waarmaken #LL11
Within Temptation
Alle registers worden opengetrokken: rookkanonnen, vuurballen, bliksemschichten, filmbeelden, alles… #LL11
Bombast wordt hier opnieuw gedefinieerd en dat zal niet iedere #LL11-ganger aanspreken. Wel indrukwekkend en loeistrak.
Blijft, een sterk nr.: What Have You Done Now, het duet met Keith ‘zeg maar Mina’ Caputo #LL11
Within Temptation heeft een nieuwe show, ‘dus daar moeten je zeker gaan kijken’, was mij ingefluisterd. Nu was het – afgezien van Harpen Gala’s – zeker tien jaar geleden dat ik ‘WT’ voor het laatst live had gezien, dus ik was wel nieuwsgierig. Ik kwam binnen bij Ice Queen en zag direct dat er, zeker voor Lowlandsbegrippen, flink was uitgepakt. De toetsenist en drummer zaten op verhogingen vóór een enorme LED-wand, waarop imposante projecties en hele filmtrailers vertoond werden. De ver stralende en wild zwiepende lichtshow leek daar nog eens overheen te willen. Ondertussen wisselden rookpluimen en vuurballen elkaar af. Alles aan dit optreden was groots. Zou de band van tevoren verteld zijn dat ze maar ‘gewoon’ op een festival stonden?
Wel werd duidelijk dat de band inmiddels een machtig oeuvre heeft opgebouwd (waar je van kunt houden of niet) en kun je vaststellen dat dit, in combinatie met hun lef om uit te pakken, een van de redenen is geweest voor hun internationale doorbraak. En ja, wie zijn nek durft uit te steken, kan ook op veel kritiek rekenen. Maar Within Temptation zou gek zijn als ze zich daardoor zouden laten weerhouden.
Chef’Special
Chef’Special klinkt best lekker in de Charlie. Een beetje als Gotcha! zonder de funk (hoewel ik die funk het lekkerste vond). #LL11
Hele kopersectie op het Charliepodium en het publiek staat tot ver voorbij de geluidstoren. Wordt mij iets te flauw nu #reggae #LL11
Tien meter verderop was Chef’Special inmiddels begonnen. De hoeveelheid mensen die daarop afgekomen was, vond ik indrukwekkend. Zij werden niet teleurgesteld. Van mij mag het wel wat spetterender, scherper en pittiger, maar de set bood voldoende afwisseling. En dat ik niet van reggae houd, licht uiteraard aan mij… ;-). Ik hoop dat Chef’Special als huisband van De Wereld Draait Door de gelegenheid krijgt zichzelf te zijn en volop de vruchten plukt van hun bijdragen. Lowlands, toch geen simpele hobbel, hebben ze in ieder geval al voor zich gewonnen.
Het avondprogramma had voor mij verder niet zoveel meer in petto. Van Elbow weet ik onderhand wel dat het goed is (hoewel niet mijn kop thee) en niet zo’n zin om op Customs te wachten. De zaterdag was klaar!