Lowlands 2010 in extended tweets (zondag)

Laten we vooropstellen dat de Lowlandsgangers dit jaar in hun handen mochten knijpen wat het weer betreft. Dat ene buitje van vanmiddag kwam misschien wel precies op het goede moment (en niet alleen omdat ik toen net overdekt zat te eten ;-), en verder was het perfect festivalweer. Het zit er alweer op voor dit jaar, maar je hebt nog één verslagje van me tegoed: dat van zondag.

Yeasayer

Soms sla ik bewust n hype over; soms moet je dan je ongelijk toegeven. Yeasayer heeft slechts 1 hit (One), mr veel meer goede nrs #LL10

Elke vorm van snobisme is mij vreemd, maar ik loop niet achter een bandje aan omdat iedereen dat doet. In sommige gevallen is een hype zelfs zo groot,dat ik de kont tegen de krib gooi en ‘m expres aan me voorbij laat gaan. En soms blijkt achteraf dat ik met die eigenwijsheid alleen mezelf gehad heb. Zo ontdekte ik Yeasayer dus vandaag eigenlijk pas echt. Hun single One vond ik leuk, maar de rest van het album kende ik niet. Nu blijkt dat daar – dus tóch – nog veel meer moois op moet staan. Yeasayer vulde de Grolsch met hetzelfde soort organische, percussieve klanken als LCD Soundsystem op zaterdagavond, maar dan zonder de beats. Het waren echte liedjes, maar net iets te complex voor het grote publiek. Er werd loepzuiver gezongen en haarscherp gespeeld, én ze wachtten niet met One tot het einde. Mooi!

Pendulum

Dance/drum n bass is zoveel beter met échte instrumenten… Pendulum live beukt, stampt, stuwt en blaast! #LL10

Natuurlijk, Pendulum gooit er een Prodigy-sample tegenaan. Iets met Abraham en mosterd… #LL10

Het optreden van Pendulum viel erg goed in de bomvolle Alpha. Als een wals denderden de beats over je heen. Niet dat de laatste beats wezenlijk anders waren dan de eerste (en die daartussen), maar op dit soortoptredens is het woord ‘rollercoaster’ van toepassing. Het neemt je mee en je kunt er niet uit, al zou je willen. De zaal werd vanaf het podium opgezweept en alles was ‘fucking’ dit en ‘fucking’ dat. Hoort erbij, blijkbaar. Dat van die Prodigy-sample zat overigens iets anders, Twitterde @angeleyes_nl me terug: ‘In feite samplet Pendulum zichzelf, want wat je hoort is hun eigen remix die ze maakten voor The Prodigy’. En dat nummer van The Prodigy, Voodoo People, was op zijn beurt weer gebaseerd op een sample uit Very Ape van Nirvana. *einde muziekles*

3OH!3

The XX is me te zweverig… 3OH!3 in Charlie is dan wel weer grappig. Puberaal, mr voor dolenthousiast publiek. En daar gaat t om. #LL10

Voor een festival is de muziek van The XX in mijn optiek te minimalistisch en te zijig, en de zang te ‘zijwindgevoelig’. Misschien nog net leuk in een klein popzaaltje, maar zeker niet in een tent van Grolsch-proporties.  Door dus naar Placebo, met een tussenstop bij 3OH!3. Zeker niet wereldschokkend,maar wel erg opzwepend en onderhoudend. Ze klonken bij vlagen als de ‘BeastieBoys met beats’. En dat de bijdrage van Ke$ha aan My First Kiss volledig vantape kwam deerde niemand.

Placebo

Wow, strak zeg, Placebo. Niet altijd even goed gezongen, maar wat een stem, wat een energie en wat een attitude. En wat n drummer! #LL10

Evenals bij Pendulum stond achter Placebo een enorm LED-scherm opgesteld,waarop gedurende het concert graphics te zien waren. En dat was niet de enige overeenkomst: ook bij Placebo weerklonk Nirvana. De band coverde All Apologies. Ik moet zeggen: ze hebben beter uitgevoerde covers in hun repertoire. Dat, en de niet altijd even vaste zang van Brian Molko, zijn de enige wanklanken in een verder superstrakke set. Met extra props voor de drummer, die niet te beroerd was om zich vanaf de eerst noot uit de naad te werken. Hij sloeg de verzameling characters die Placebo is eigenhandig vooruit.

Two Door Cinema Club

Niks mis met pretentieloze afsluiting (voor mij) vh festival. Nog paar powerpopliedjes Two Door Cinema Club meegepakt. Lekker! #LL10

Het Ierse Two Door Cinema Club maakt vrolijk stuiterende popliedjes die het op de radio prima doen. Maar ook live krijgen ze de handen op elkaar. Letterlijk en figuurlijk. Ook hier een speciale vermelding. Dit keer voor de lichtman, die de hele tent verlichtte maar daarbij het bandje vergat. Het enthousiasme van band en publiek had daar echter niet onder te lijden. Ze eindigden met hun doorbraaksingle I Can Talk. Iets wat menig Lowlandsbezoeker na drie dagen niet meer kan zeggen.

A sort of homegoing… :-(. Volgend jaar weer!