Hele volksstammen maken tijdens Lowlands gebruik van de campings. Als ik me niet vergis is dat zelfs in de ticketprijs inbegrepen. Ik niet. Ik rijd heen en weer naar huis, want a) ik slaap graag ineen stenen gebouw en liefst op mijn waterbed, b) ik mag graag weten naast wie ik wakker word, c) dan kan ik me thuis ook nog ‘nuttig’ maken (zoals met het maken van verslagjes), d) enz. enz. Gebleken nadeel is wel, dat ik niet eerder dan (pak ‘m beet) 14.30 uur op het festivalterrein ben. En dus de acts die voor dat tijdstip spelen mis. Vandaag bijvoorbeeld The Airborne Toxic Event. Tóch jammer… Maar wat heb ik wel gezien?
The Living End: zo, da’s nog eens een energiek ‘begin’ van de dag! Een heerlijke geluidmuur van punky rock zetten deze Aussies met zijn drieën(!) neer. Meer dan drums, een gitaar en een (staande) bas hebben ze niet nodig. Ik stond in het voorvak, net naast een pogoënde menigte. I survived en het hoogtepunt heb ik maar alvast gehad!
Moke: nadat Moke me twee jaar geleden op Lowlands uitstekend bevallen was, ging ik vandaag nogmaals. Eerlijk gezegd vond ik het nu wat matjes. Ik had ook de indruk dat het publiek wat tammer reageerde. Hoewel ik goede dingen heb gehoord over hun aankomende cd, viel het kwartje nog niet tijdens het optreden (hoewel eerste single Switch geweldig is). @Marlijn: Felix heeft helaas niet gereageerd op het huwelijksaanzoek dat ik hem namens jou deed. Misschien helpt het als je het volgende keer zelf doet?
Them Crooked Vultures: de van tevoren aangekondigde ‘surprise act’. Een heuse superband, want: Dave Grohl (Foo Fighters), Josh Homme (Queens Of The Stone Age) en John Paul Jones (Led Zeppelin). Grohl legde een beestachtige groove neer, de ritmes en melodieën waren onnavolgbaar… nee, muzikaal was het hogere school wiskunde. Enthousiast gebracht ook en het publiek werd echt he-le-maal gek. Toch pakte het me niet bij de strot. Wellicht omdat het weinig afweek van de QOTSA?
The Virgins: er komt veel dansbare rock uit New York: Interpol, MGMT, de Yeah Yeah Yeahs en…The Virgins. Die laatsten bleken live aanstekelijk, maar een beetje eenvormig. Niet dat dat het publiek voor de Charlie iets uitmaakte trouwens. Meisjes, jongens, iets ouder en iets jonger, ze vonden het allemaal prachtig. Alleen mijn favoriet Teen Lovers heb ik weten te missen
Kyteman’s Hip Hop Orchestra: “Je moet ze live zien, dan ben je om!” had ik gehoord. Toch is het nog altijd niet mijn ding.Tientallen mensen op het podium, rappend, zingend, strijkend, blazend, toetsend en drummend… ik vind het een beetje te druk. En dat ze hun teksten met een boodschap deels in het Frans verpakken begrijp ik niet. Dat snapt hier geen hond. Tot zover het subjectieve deel. Nu objectief: het was een knap geregisseerde (en gedirigeerde) show, waarbij de Alpha vanavond bijna ontplofte door de uitzinnige reactie van het publiek. Mooiste moment was voor mij vlak ná het optreden, toen de camera’s doorliepen en op de doeken naast het podium te zien was hoe zo’n vijftig man elkaar voldaan in de armen viel. Zeer knappe prestatie van Colin, Niels, Rob en alle andere betrokkenen, en de definitieve doorbraak.
Jack Peñate: razend enthousiast is iedereen over zijn tweede album, waarop zijn liedjes wat smeuïger en commerciëler (hoewel, dat moet nog blijken) verpakt zijn. Toch zweer ik nog steeds bij zijn debuut, dat een veel eigener geluid heeft en waarmee hij twee jaar geleden mijn hart stal op Lowlands. Ook dit jaar waren het vooral de liedjes van die plaat waar ik blij van werd.
Ik vertrok iets eerder bij Peñate om nog even bij Basement Jaxx te gaan kijken. Maar de uitgang lokte zó verleidelijk, en mijn rug vond het ook wel welletjes. Bovendien: ook de Jaxx had ik in 2007 al gezien, dus dat die live een fantastisch feest neerzetten, wist ik al. Ik besloot erop te vertrouwen dat ze dat dit jaar wel weer zouden doen en gaf toe aan de verleiding…
Hè verdorie! Geef ik je één opdracht…en dat lukt je niet! Je hebt toch wel gezegd dat ik heeeeeeeeel leuk ben, en dat je erg met me kan lachen? Of wilde hij niet omdat hij dan bij hun grootste concurrent in de familie komt? Najaaa…ik ga het zelf wel weer regelen allemaal, tssss! Oja, ik ben verder helemaal niet jaloers op je hoor, dat jij lekker naar Lowlands bent. Nu heb ik heeeeeerlijk de tijd om wassen te draaien en mijn huisje schoon te maken. Veeeeeeeeel leuker!
The Airborne Toxic Event, om even aan te vullen, moet nog even werken aan hun live act. Zoals de zanger zelf zei: ‘ Thank you all for coming, how do you know us, we are a new band, we do not know ourselves yet!’. Dat blijkt, want de liedjes verschillen dik van elkaar in stijl en uitvoering en de spanningsboog is heel fragiel in de India tent. Maar Sometime around Midnight kwam toch goed aan. Recht mijn ziel in! Ik hoop dat deze band zichzelf tot grotere hoogte kan werken op het podium. Op cd is het dik in orde!