Net zoals vorig jaar weer op Lowlands geweest. Nou ja, de eerste dag om te beginnen, maar er gaan nog twee fijne dagen volgen. First things first: de vrijdag. Eerst het slechte nieuws: ondanks zware voornemens en beloften aan mezelf heb ik de White Lies en La Roux gemist. Dan nu het goede nieuws…
Paolo Nutini: ik was bij zijn laatste album eerlijk gezegd afgehaakt. Nutini leek een oude man geworden die dito muziek maakt. Maar de paar nummers die ik live van hem meekreeg vielen alleszins mee. Misschien toch die cd nog maar eens opzetten (of gewoon goede herinneringen houden aan dit optreden)
The Temper Trap: ambitieuze, grootse rockmuziek uit Australië. Gedreven gebracht (de bassist stuiterde met zijn instrument rond alsof hij een geweer aan het aanleggen was) voor een zeer enthousiast publiek. Nu nog op het minipodium Charlie, volgend jaar ongetwijfeld groter.
Klaxons: een paar nummers meegenomen van deze goed ingespeelde, strakke band. Wel was het geluid veel te schel en hard, waardoor het niet prettig weg luisterde. Maar goed, we waren toch onderweg naar…
Lily Allen: onbetwist hoogtepunt van de eerste dag. Allen zong perfect en had er zichtbaar zin in. Vooral toen door de hele tent voluit werd meegezongen met Fuck You. De loeistrakke band maakte diverse muzikale uitstapjes richting jungle en dance, en de cover van Britney Spears’ Womanizer toonde nog maar eens aan wat een fantastisch popliedje dat is.
Faith No More: na te hebben geopend met een toepasselijk Reunited van Peaches & Herb (Easy-style) gingen de al wat oudere mannen er flink op. Zanger Mike Patton leek zich aan het publiek te storen, noemde het festival Pukkelpop en schreeuwde er wat op los. Maar gelukkig zat het muzikaal allemaal erg snor. Het gebeurt niet vaak op een festival dat een band een toegift geeft, maar Faith No More kon natuurlijk niet naar huis zonder We Care A Lot gespeeld te hebben.
2 Many DJ’s: grappig dat twee rockbroertjes ook zulke goede dj’s zijn. Live wordt niet alleen de muziek gemixt, maar worden ook alle hoesjes van de gedraaide singles geanimeerd en in elkaar verweven. Daardoor is het een spektakel voor oor en oog en was de Bravo-tent één kolkende massa. Ja, ook ik heb lichtjes bewogen. Gekkenhuis…
Eén gedachte over “Lowlands 2009: verslag vrijdag”