Over zon hadden we vandaag niet te klagen, maar het was wel fris en winderig in Sydney. Bovenin de open hop-on hop-off bus, waar we een flink deel van de dag doorbrachten, gold dat dubbel. Het was een mooie manier om de highlights van de stad van een afstandje te verkennen, maar bood niet de ideale omstandigheden voor mooie foto’s. Wel gaf het ons een idee van de dingen die we de komende dagen van dichtbij willen gaan bekijken, dus die foto’s volgen nog wel.
Uiteraard heb je hier hele andere vogels rondlopen dan in Nederland. Oké, mussen en duiven heb je overal, maar de merels zijn hier feller van karakter en hebben gele veren rond hun ogen, ik zag vandaag een soort duiven met een kuif, er loopt hier een kruising rond van een ekster en een kievit, en de ibis (foto) is hier net zo gewoon als een spreeuw bij ons.
Verder hing Stephen Street, de producer van onder veel meer The Smiths, The Cranberries en Blur, hier als straatnaambordje op een huis. Ik zag een topreclame op een muur en kon ik nog een ‘by night’-foto maken van het Opera House.
Dat laatste deed ik nadat we met de ferry teruggekomen waren van Manly. Daar vond het hoogtepunt van onze dag plaats. Op aanraden van ex-buurvrouw Paulien gingen we sushi eten bij Sunset Sabi. We liepen de zaak eerst straal voorbij, want i.p.v. in mooie grote plakletters stond de naam van de zaak heel klein, boven ooghoogte op de etalageruit. Meer reclame hebben ze blijkbaar niet nodig, want ook op deze gewone woensdagavond zat de zaak stampvol. De zes man personeel konden het nauwelijks bijbenen. We hadden niet gereserveerd, maar konden nog net aan de bar plaatsnemen. We begrepen al snel waarom het er zo druk was, want hier serveren ze hogere school-sushi. Een heerlijke tip, die ik bij deze graag doorgeef!
