Omdat ik toch in de buurt was, ging ik vanmiddag even een kop koffie drinken bij mijn moeder. Ik kreeg gelijk twee dichtgeplakte doosjes mee met mijn naam erop. Die stonden al 20 jaar bij haar in de kelder. Zoals te verwachten bij spullen die je 20 jaar niet gemist hebt, zat er weinig bij waar ik waarde aan hechtte.
Behalve een paar brieven van mijn Franse vrienden uit de periode 1980-1984. Én ik ben nu herenigd met mijn eerste twee knuffels uit het begin van de 70-er jaren. In dat konijnenhoofd zat een opwindmechanisme. Behalve dat dat een slaapliedje voortbracht, liet het ook de oren van het konijn bewegen. Aggossie… 🐰
Nog mooier (want levendiger herinneringen) is de gitaar die mijn vader beginjaren ’80 voor me maakte. Voor een lentefeest, een fancy fair, of zo maar, dat weet ik niet meer. Maar ik heb op die snaren van visdraad duizenden liedjes ‘gespeeld’ 🤣
Mijn konijnen:
