…maar een lekkere vakantie veroorzaakte de stilte op deze plek. We zaten, aansluitend op Lowlands, twee weekjes in het Noord-Franse Romagne-sous-Montfaucon. Daar kom ik al bijna 35 jaar; eerst op de camping, en in 1989 kochten mijn ouders er een tweede huis. We waren toen de enige Nederlanders in het dorpje, maar inmiddels zitten er een stuk of 20. Die kun je echter prima omzeilen, leert de praktijk.
Ik heb in Romagne een paar van mijn beste vrienden leren kennen. Eén daarvan is boer Philippe. Elke vakantie help ik hem met alle voorkomende klussen op de boerderij: koeien naar de stal en de wei brengen, ze melken, de dieren eten geven, stallen uitmesten en in oogsttijd help ik ook op het land. Hele andere dingen dus dan je thuis doet en zo kun je prima je hoofd leegmaken.
Vorig jaar konden we de jongste generatie boerderijkatjes niet weerstaan en kwamen er twee met ons mee terug naar huis. Dit jaar hadden we onszelf beter in bedwang, maar er lopen, kruipen en spelen weer een paar schitterende exemplaartjes rond. Philippe stond erop dat wij onze favoriet, een jonger zusje van onze poezen, zijn naam zouden geven. Die heet nu Pinda, een afkorting van Pi(xie) & (Pra)da.
We bezochten met Philippe ook een jaarlijks straattheaterfestival in het Zuid-Belgische Chassepierre. Een prachtig (en prachtig gelegen) dorpje waar twee dagen lang letterlijk op elke straathoek, maar ook bij inwoners in de tuin, een andere act te bekijken viel. Poppenkasten, marionettenspelers, acrobaten, steigerklimmers, zangers en zelfs een dansact met een kraanwagen. Niet allemaal helemaal mijn ding (en we hebben ook lang niet alles gezien), maar wel een heerlijke dag. Hilarisch hoogtepunt van de vakantie was een etentje buiten de deur. Op de tafel stond al een flesje bier klaar dat in het restaurant kon worden besteld en blijkbaar onderwerp was van een promotieactie. Op het etiket las ik, dat het biertje gebrouwen werd in het Belgische Silly, wat je overigens uitspreekt als [Sie-jie]. De brouwerij heeft ook een heuse website: www.silly-beer.com. De niet-Engelstaligen onder jullie wil ik op verzoek nog wel eens uitleggen wat ik daar zo grappig aan vond…
Hoi Werner!
is Pinda dat hele mooie symetrische poesje waar wij ook zo bij hebben staan kwijlen (witte pootjes, tijgerprint op zijn lijf)??? Zo te zien lagen de 5 mini’s ook bij jullie nog heerlijk in de ton!
Groetjes, Wendy.
Pinda staat op de eerste twee poezenfoto’s! *kwijlt* 😉
En op de foto linksonder is het de enige met wit in zijn (haar?) vacht.