Op onze trouwdag verraste Peet me met een lang weekend Barcelona. Mijn liefde voor Spanje was tot nu toe gebaseerd op verschillende vakanties in Andalusië, dus hoog tijd om te onderzoeken of andere delen van het land net zo’n goede indruk op me zouden maken. Barcelona heeft die proef met groot gemak doorstaan. Wat een heerlijke stad!
Op Facebook heb ik al wat impressies en foto’s geplaatst, maar voor degenen die zich daar niet ophouden, staat het verslag ook hieronder.
Tijdens de laatste levensfase van een familielid worden de toekomstige nabestaanden heen en weer geslingerd tussen allerlei tegenstrijdige emoties. Dat merkte ik afgelopen maand toen mijn vader in het ziekenhuis lag.
De leukste vakanties worden uit een grapje geboren. Toen mijn vader en moeder vorig jaar, na een historische reis met de MS Rotterdam, een paar dagen in New York geweest waren, vermoedde mijn vader dat ze ‘nog niet de helft’ gezien hadden. Waarop ik riep ‘Dan gaan we die andere helft samen bekijken’. Afgelopen week hebben we dat gedaan, hoewel we moesten concluderen dat we nog steeds heel wat interessants niet hebben gezien. Wanneer gaan we weer?
Ik schreef al eerder hoe ik in contact kwam met Ai Ming Oei. Knap staaltje missionariswerk van haar oom Gerard, die ik al ruim 35 jaar (van vakanties) ken. Naar aanleiding van zijn aanprijzingen heb ik haar cd OK Mr. Mix gekocht en daar verschillende nummers van gedraaid in Carte Blanche. Ook kreeg ik mailcontact met Ming en werden we Facebook-vrienden. Nou nou nou, wat zijn we web 2.0.
Ik werd vanavond gebeld door Gerard de Vries. Ik ken hem al ruim 30 jaar, sinds we elkaar tegenkwamen op de camping in Frankrijk (waarover ik al eerder schreef). Hij belde niet voor zichzelf, maar over zijn nichtje Ai Ming Oei (de dochter van de zus van zijn vrouw Henneke…). Bent u daar nog? Lees dan gerust verder.
Al ruim 30 jaar kom ik jaarlijks (liefst meerdere keren) in het Noord-Franse Romagne-sous-Montfaucon, en al bijna even lang werk ik metveel plezier op de boerderij van mijn vriend Philippe. Koeien melken, graanoogsten, stallen uitmesten, land bewerken, dieren verzorgen.. been there, done that. Maar nog nooit was ik aanwezig bij de maïsoogst, simpelweg omdat die altijd buiten mijn vakantieperiodes plaatsvond. Meestal valt de maïsoogst eind september, maar door het warme weer dit jaar een paar weken eerder.
Omdat ik hier toch ben, heb ik er foto’s van gemaakt. Veel foto’s. Maar onderstaande zes vatten “van links af met de klok mee” een maïsoogst aardig samen (klik erop voor een vergroting)…
Iedereen maakt fouten. Zo ook Darwin, blijkbaar. Toen hij zijn evolutietheorie opstelde, die er”kortweg” van uitgaat dat de sterksten overleven, had hij met één schepsel geen rekening gehouden: het kalf. Vraagt dat om een toelichting? Oké dan… Lees “Evolutietheorie onderuit?” verder
…wordt het om deze straks niet mee naar huis te nemen. Zoals sommigen uit ervaring weten, kan de verleiding onweerstaanbaar zijn. @Carmen: je zei ooit dat alle poezen vals uit hun ogen kijken. Als je dat nunog steeds vindt, ben je écht ‘bananas’ 😉 
Het kost me nooit veel moeite me van mijn diervriendelijkekantte laten zien. Ook niet op vakantie. Ik heb daar dan ook een goed voorbeeld. Mijnvriend, boer Philippe, is fantastisch voor zijn vee. Op zich niet geknatuurlijk, want dat is, naast de opbrengst van de oogst, ook zijn inkomen. Maarook voor de vele boerderijpoesjes is hij als een vader (wat hij, voor zover ik kanconstateren, niet is ;-). Hij geeft ze eten, praat tegen ze, geeft ze namen,maakt de oogjes van de kleinsten schoon, enz. Hij komt er alleen niet aan toeom, zo nodig, met ze naar de dierenarts te gaan. Misschien niet zo gek ook, alsje van de evolutietheorieuitgaat. Maar ik heb soms maling aanDarwin. Als twee poesjes van zes weken hun oogjes niet meer open krijgenbijvoorbeeld, of een (half)broertje, -neefje of ”“nichtje van drie maanden onophoudelijkzit te niesen. Of als een zwaluw tegen ons achterraam aanvliegt. Of dat allesop één dag, zoals vandaag.
De poezen hebben het allemaal gehaald en krijgen, na een injectie van dedierenarts, komende week tweemaal daags een pilletje. Voor de zwaluw bleek hetbij terugkomst te laat. Wellicht had ik zijn (naar later bleek laatste)behuizing wat onhandig of voorbarig gekozen… 
Afgelopen zaterdag werd mijn schoonmoeder 65 was mijn schoonmoeder jarig. Als verrassing had ze een soort paardentram geregeld (een moderne, met flink wat meer dan één pk ervoor). Daarmee hebben we de hele dag door het prachtige Limburgse landschap getoerd. Van cafeetje naar ijstentje naar eindbestemming (want het was prachtig weer), maar vooral van het ene pittoreske plaatsje (Íœbachsberg, Retersbeek, Klimmen, Walem, Ransdaal…) naar het andere. Met daartussen een landschap zó mooi, dat je je bijna afvraagt waarom je naar het buitenland met vakantie gaat. Bijna…