
Het kost me nooit veel moeite me van mijn diervriendelijkekantte laten zien. Ook niet op vakantie. Ik heb daar dan ook een goed voorbeeld. Mijnvriend, boer Philippe, is fantastisch voor zijn vee. Op zich niet geknatuurlijk, want dat is, naast de opbrengst van de oogst, ook zijn inkomen. Maarook voor de vele boerderijpoesjes is hij als een vader (wat hij, voor zover ik kanconstateren, niet is ;-). Hij geeft ze eten, praat tegen ze, geeft ze namen,maakt de oogjes van de kleinsten schoon, enz. Hij komt er alleen niet aan toeom, zo nodig, met ze naar de dierenarts te gaan. Misschien niet zo gek ook, alsje van de evolutietheorieuitgaat. Maar ik heb soms maling aanDarwin. Als twee poesjes van zes weken hun oogjes niet meer open krijgenbijvoorbeeld, of een (half)broertje, -neefje of ”“nichtje van drie maanden onophoudelijkzit te niesen. Of als een zwaluw tegen ons achterraam aanvliegt. Of dat allesop één dag, zoals vandaag.
De poezen hebben het allemaal gehaald en krijgen, na een injectie van dedierenarts, komende week tweemaal daags een pilletje. Voor de zwaluw bleek hetbij terugkomst te laat. Wellicht had ik zijn (naar later bleek laatste)behuizing wat onhandig of voorbarig gekozen… 
