Dead Anyway @ Slachthuis, Haarlem

Gisteravond was ik voor het eerst in Slachthuis Haarlem. Een poppodium, welteverstaan. Ik had een goede reden. Want zonder de andere optredende artiesten te kort te willen doen, ging ik voor mijn ‘new favourite band’ Dead Anyway, uit Gloucester. Ze hebben al eerder als kwartet op het podium gestaan (met bassist en toetsenist), maar vanwege werkverplichtingen kwam de kern van de band, spoken word-artieste Kate Arnold en beatmaster Marc Symonds, dit keer als duo. En daar waren ze best een beetje zenuwachtig over, vertelden ze me vooraf. Een laptop moest nu immers wat partijen invullen en dat is – weet ik als geen ander 😅 – best spannend.

Die zenuwen bleken totaal overbodig. Ik heb enorm genoten van hun vlekkeloze, drie kwartier durende set, die in een half uurtje voorbij leek te vliegen. Voordeel van hun korte nummers is, dat er heel wat voorbij kwamen. Wat dan opvalt, is dat Dead Anyway ondanks een enorme muzikale diversiteit toch een heel eigen stijl heeft. Dat komt vooral door de herkenbare manier waarop Kate haar teksten brengt. Verwacht geen verkleedpartijen of gehuppel over het podium, maar precies genoeg expressie om de teksten kracht bij te zetten. En dan altijd die heerlijke swing in de beats van Marc, die live nog beter tot hun recht kwamen dan op de plaat.

Lees verder “Dead Anyway @ Slachthuis, Haarlem”

Who killed The KLF?

Rond 1990 kochten mijn vriend Han Tielkes en ik de muziek voor ‘onze’ lokale omroep, Unique FM in Heumen bij Nijmegen. We introduceerden daar ook The KLF. Zeer tegen de zin van de voorzitter, die de muziek kwalificeerde als ‘house en harde rap’. Gelukkig voor hem zou de band maar een paar jaar bestaan, maar in die tijd maakten ze een onuitwisbare indruk. Hoewel, onuitwisbaar… In 1992 vernietigden ze al hun masters en verdwenen net zo plotseling als ze gekomen waren, smeulende puinhopen en verbouwereerde gezichten achterlatend. Waarom? Dat wordt uit de doeken gedaan in de documentaire ‘Who Killed The KLF?’, die sinds afgelopen week in Nederland draait.

Vanavond ga ik deze film over een van de beste singleacts aller tijden zien. Met Han, uiteraard, maar ook met Coen van Elst, Herman Roovers en Dirk Tielkes.

Naschrift: het scheppen van chaos was zo’n beetje het hogere doel van Bill Drummond en Jimmy Cauty van The KLF. En dat is ze ook met deze documentaire weer gelukt. Achteraf dachten we: waar hebben we nu eigenlijk naar zitten kijken? Maar geheel in stijl en heel geslaagd, mede dankzij de vele geweldige muziek natuurlijk #tipjemijnerzijds

HiddenTreasuresBlog.nl online

*VERHUISBERICHT*

De afgelopen drie-en-een-half jaar hebben Carlo Deuten en ik een kamertje gehuurd op Facebook. Daar schreven en publiceerden we al onze Hidden Treasures-verhalen. Helaas merken we dat Facebook onze berichten nog maar aan een handjevol mensen vertoont. En dat spijt ons. Voor Nederland. Kortom: we zijn Facebook ontgroeid en op zoek gegaan naar ons eigen optrekje. En dat hebben we gevonden!

Vanaf nu vind je alle Hidden Treasures-verhalen die we sinds april 2020 hebben geschreven op www.hiddentreasuresblog.nl. We hebben die typische Nederlandse zomer gebruikt om alle stukken te verhuizen en de website van een likje verf te voorzien. Terwijl we de laatste plintjes erop schroeven, staat het deksel van onze schatkist al voor je open. Kom dus gerust langs voor een bezoekje. Je kunt zonder sleutel naar binnen. Grasduin door het complete archief van ruim 350 verhalen, of bezoek schatbewaarder van het eerste uur Sjaak de Bruijn, Carlo of mijzelf op onze eigen kamer. De ontvangst is hartelijk en de koffie goudbruin.

Lees verder “HiddenTreasuresBlog.nl online”

Terug naar Werners Wereld

Dat ’typisch Nederlandse zomerweer’ hadden wij de afgelopen drie weken ook in Noord-Frankrijk. Maar in Romagne-sous-Montfaucon heb ik het altijd naar mijn zin. De prachtige omgeving, lieve vrienden, de poezenhangar, een paar leuke uitstapjes met Peet… Veel meer heb ik niet nodig.

Wel heb ik van het mindere weer gebruikgemaakt om nog maar eens een megaproject van de bucketlist te strepen: er komt weer een nieuwe website gevuld met hele leuke – en in deze vorm unieke – muziekcontent aan. Maar daarover later meer…

En omdat je nooit genoeg ‘mega’projecten (pun intended) op je bucketlist kunt hebben staan, overweeg ik serieus om een soort ‘best of’ van mijn FB-berichten van de afgelopen 13 jaar op www.wernerswereld.nl te gaan zetten. Dat was in 2007 mijn eerste blog, maar met de komst van de social media verschoof mijn aandacht. Gevolg: in de loop der tijd is een enorme versnippering ontstaan, zijn berichten nauwelijks meer terug te vinden en ben ikzelf het product geworden, i.p.v. de producent. Voor iemand die graag controle en overzicht houdt een redelijk doemscenario. Maar niet iets wat onomkeerbaar is. Ik ga dus met terugwerkende kracht mijn goede ouwe site weer completer maken, waardoor die ‘past-, present- en futureproof’ wordt.

Ik kan er nu al naar uitkijken om daar de komende maanden overvloedige hoeveelheden vrije tijd in te gaan stoppen 😉

Nerd alert: ik koos mijn 2000e weekschijf

Zoals je weet, heb ik naast mijn werk ook een muziek-gerelateerde privémissie: het introduceren van nieuwe artiesten en liedjes aan een zo groot mogelijk publiek. Dat deed ik van 1987 t/m 2016 via radioprogramma’s, en sindsdien via mijn nieuwemuziekblog. Zo’n platform is natuurlijk niet compleet zonder een ‘weekschijf’, zeg maar mijn persoonlijke Megahit.

Deze week koos ik de 2000e. Een mooi moment om nog eens terug te kijken op de tijd tussen 5 januari 1985, toen Easy Lover van Philip Bailey & Phil Collins mijn eerste ‘hittip’ was, en die 2000e: Good Time van Leith. Ik heb nooit een week overgeslagen, ook niet tijdens vakanties.

In die tussentijd is veel veranderd. Het is allang niet meer mijn streven dat mijn weekschijf een hit wordt. Het is ‘gewoon’ het beste nummer ter wereld van deze week. Veel daarvan worden in Nederland helemaal niet actief gepromoot, dus dan is een hit praktisch uitgesloten.

In dit stuk dus een terugblik op 38,5 jaar aan weekschijven, eerst de Remschijf geheten en tegenwoordig de Wildcard. Voor de lijstjesfetisjisten zoals ikzelf heb ik al die 2000 schijven in een handzaam document gestoken (lekker oldschool), en uiteraard ook in een Spotify-playlist. Als bonus heb ik uitgezocht welke artiesten in al die tijd mijn meeste weekschijven gescoord hebben. Een echte trip down memory lane.

Je leest het allemaal hier

Pet Shop Box

Hoewel ik vanaf dag 1 verknocht ben aan streaming, kun je me toch niet blijer maken dan met een unit als deze: Smash: The Singles 1985-2020 van Pet Shop Boys. It is what it says on the tin: 3 cd’s met al hun singles tot nu toe (in de singleversies en in chronologische volgorde) en 2 Blu-rays met alle clips (vaak artistieke hoogstandjes) en extra’s. Uiteraard voorzien van een dik boekwerkje, waarin Neil Tennant en Chris Lowe herinneringen ophalen aan de totstandkoming van elk liedje. Zeg maar gerust een Pet Shop Box!

Mijn good old cd-speler en ik zijn de rest van de dag dus wel even zoet… #mijnietbellen

Bestel hier jouw eigen exemplaar #tipjemijnerzijds

Music And Video Exchange

De naam zegt het al: naar Music And Video Exchange kun je voor bijna niets je muziek- en filmcollectie toe brengen, zodat zij het voor bijna niets plus een beetje marge weer kunnen verkopen.

In de tijd dat radio-dj’s nog fysiek bevoorraad werden, was dit hun favoriete plek om hun gratis verkregen cd’s te gelde te maken. ‘Promo only, not for resale’, stond er vaak op gedrukt (of op een sticker). Uh-huh… En aangezien die dj-promo’s vaak de edits bevatten waar ik naar op zoek ben, heb ik in het verleden héél veel van die schijfjes indirect van mijn Engelse radiocollega’s overgenomen.

Anno 2023, ver in het digitale tijdperk, is die bron helaas opgedroogd en moet ik het doen met cd’s die door ‘gewone’ consumenten zijn achtergelaten. Dat, in combinatie met het feit dat ik heel veel oude muziek inmiddels wel al heb, en ik voor veel nieuwe muziek warme en rechtstreekse contacten heb met pluggers en artiesten in binnen- en buitenland, maakt dat mijn ‘buit’ de laatste jaren flink is geslonken.

Maar zoals altijd gaat het mij niet alleen om het doel, maar ook om de weg er naartoe. Heerlijk om een hele dag gehurkt en met gekromde rug honderden cd’tjes door je handen te laten gaan. Zelfs als ik dan uiteindelijk thuis kom met slechts vier stuks, waarvoor ik bij elkaar een heel pond betaald heb. Een kinderhand is snel gevuld (en ik heb nog een paar dagen te gaan 😉 ).

Foto’s:

Lees verder “Music And Video Exchange”

Introducing: De FlipperCast

Eind jaren ’90 leerde ik Remko Peters kennen bij Radio Nijmegen. Hij kwam op vrijdagavond het programma ná het mijne doen. SoundCheck was een Countdown Café-achtig programma met veel livemuziek, uitgezonden vanuit een café in de Waalstad. We raakten bevriend, ik ging regelmatig kijken in zijn muziekstudio in Wijchen, begon me met dingen te bemoeien en van het een kwam het ander.

Die muziekstudio, die hij nog steeds heeft, is niet de eerste – laat staan de laatste – activiteit van Remko ‘de Moor’. Hij schrijft ook film- en tv-scripts, heeft Mercedes-onderdelen verkocht, maar ook wikkelrokken, was eigenaar van een Amerikaanse platenstudio waar iedereen opnam van Whitney Houston en Michael Jackson tot Bruno Mars en Earth Wind & Fire en probeerde zonder veel succes een milkshake-apparaat in de markt te zetten. En niet te vergeten: hij is de slechtste drummer ter wereld. Een man die fantastische verhalen beleefd heeft (en nog steeds!) en daar uitermate smeuïg over kan vertellen. Dat bracht ons op het idee die verhalen als podcasts op te nemen.

Lees verder “Introducing: De FlipperCast”

Ontsteking Grootste Kerstboom: vaag verhaal

Wat ik niet wist, is dat de ontsteking van de Grootste Kerstboom al de hele dag een happening is in het centrum van IJsselstein, met een gezellige lichtjesmarkt. Nadat we daar overheen gewandeld hadden, gingen we naar het Fulcotheater, waar sponsoren en vrienden ontvangen werden met een drankje. Vervolgens liepen we gezamenlijk naar het Podium, waar plaatselijke talenten DJ Sem en Melanie Ryan, en hoofdact Xander de Buisonjé het publiek opwarmden. Er waren wel een paar duizend mensen afgekomen op hét evenement van het jaar.

Blij dat ik het spectaculaire ‘moment suprème’ in een video heb kunnen vastleggen! Euh…