Is it a… Tja, wat is dit eigenlijk? Dat zal ik je vertellen: het is een bonbon. Of was, eigenlijk, want hij was lekker! 😉
#snoepkunst #chocoladeschilderij #mondriaan #omnaartekijken #omoptevreten
Vandaag zijn we naar het Kunstmuseum in Den Haag geweest. De vaste tentoonstelling van Mondriaanwerken hadden we daar al eens gezien. Nu gingen we voor de tijdelijke expositie rondom die andere held, MC Escher. Ik heb verschillende boeken met zijn werken erin, maar het heeft toch altijd iets magisch om ze in het echt te zien. Hulde trouwens voor de lichtval in het museum, waardoor op geen enkel stuk vervelende reflecties te zien waren.
Het werk van Escher ken je waarschijnlijk wel: zie de collage hierboven. Maar de ‘aankleding’ van de zalen was een kunstproject op zich. Gemaakt door het Belgische kunstenaarsduo Gijs Van Vaerenbergh, geïnspireerd door MC. Foto’s vind je hieronder. Een geslaagde combinatie en een mooie verrassing!
Meer foto’s:
Lees verder “Tentoonstelling van én geïnspireerd op MC Escher”
‘Match’ is een mooi concept, waarbij 12 kleinere Nederlandse musea een geleend topstuk uit het Rijksmuseum koppelen aan een pronkstuk uit de eigen collectie. Wij bezochten vanmiddag het Hannemahuis in Harlingen. Daar stond een huwelijksportret van Frans Hals zij aan zij met een verguld zilveren huwelijksbokaal van de Harlingse zilversmid Willem Anskes Zeestra. Beide werken zijn verbluffend gedetailleerd, waardoor je ernaar kunt blijven kijken.
Speciaal voor deze tentoonstelling hebben twee jonge dansers een choreografie gemaakt en uitgevoerd, die op muziek van Hals’ tijdgenoot Sweelinck op een gordijn werd geprojecteerd. Ook de kledingstukken van het door Hals geportretteerde stel waren exact nagemaakt. Mooie en unieke expositie!
Die laatste foto mag je vergeten…
Omdat we toch in ‘Harns’ waren, zijn we met mijn ome Leen fantastisch gaan eten bij restaurant ’t Havenmantsje. Daar kochten we nog een fles ‘Friese champagne’. Alleen al leuk vanwege de naam! #riesling #tipjemijnerzijds
Meer foto’s en een filmpje:
Het Battersea Power Station (bekend van de hoes van Pink Floyds album Animals) is al sinds 1983 geen elektriciteitscentrale meer. In de hoogtijdagen werd daar 240 ton steenkool per uur(!) verwerkt, een vijfde van de energiebehoefte van Londen. Sinds vorig jaar zit er een groot winkelcentrum in.
We kwamen erachter dat er tot 5 maart het Battersea Light Festival plaatsvindt. Eerlijk is eerlijk, wij Nederlanders zijn zwaar verwend met het Amsterdam Light Festival, maar met deze spectaculaire elektriciteitscentrale (en de prachtige omliggende appartementen) als achtergrond is het toch iets bijzonders. Maar je moet dus wel snel zijn als je het nog wilt zien.
Of je neemt genoegen met mijn foto’s…
Vandaag hebben we ons in Londen korte hoeven gelopen in het Natural History Museum. Dat geeft, zoals de naam al doet vermoeden, een mooi kijkje in de geschiedenis van het dierenrijk. Veel dino’s natuurlijk, maar ook aparte afdelingen met de ontstaansgeschiedenis van alle mogelijke hedendaagse diersoorten. Én aandacht voor aparte thema’s als het heelal, miljoenen jaren oude gesteenten en mineralen, en – heel actueel – vulkaanuitbarstingen en aardbevingen.
#tipjemijnerzijds: zondag is niet de optimale dag voor een bezoek. Ik heb nog nooit zoveel buggies en jengelende kinderen gezien. Doordat het museum gratis entree had, was het sowieso enorm druk. Niet heel handig voor iemand die liefst geen mensen op zijn foto’s heeft. Toch is het aardig gelukt. Voor sommige dingen heb ik wél geduld 😉
Foto’s:
Vanochtend vertrokken we vanuit ‘ons’ metrostation Earl’s Court naar Camden voor een wandeling met gids Judith van London Walks. Zij woont al 40 jaar in die wijk en kan er dus wel het nodige over vertellen.
Amy Winehouse kwam natuurlijk regelmatig in haar verhalen terug, maar we liepen ook langs de plek waar Charles Dickens als kleine jongen woonde, en het rode bakstenen gebouw waar eindjaren ’80 Food Records zat. Daar, aan de rechterkant bij de klok, deed Blur met knikkende knieën auditie. Het label wilde hen wel tekenen, mits ze afstand zouden doen van hun toenmalige naam Seymour.
Ook zagen we een van de eerste Banksy’s en liepen we vanzelfsprekend over Camden Market, waar een beeld op ware grootte van Amy Winehouse staat. Onderweg kwamen we veel street art tegen. Maar het meest opvallend vond ik dat ik van het hele groepje de enige was die foto’s maakte. Graag gedaan 😉
Foto’s:
Vandaag schaamteloos een toeristisch dagje Amsterdam gedaan. Om te beginnen eigenlijk per ongeluk het Museum Van Loon bezocht, het voormalig woonhuis van de rijke familie Van Loon, dat is opengesteld voor publiek. Daar verbaasde ik me, behalve over de entreeprijs van 12 euro, over het enorme detail in dit schilderij (op de hoofdfoto een fragment). De familie had overigens enkele eeuwen geleden zijn fortuin vergaard met de ‘Surinaams-Nederlandse plantage-economie’, wat ik een bijna charmante manier vond om slavernij te omschrijven.
Daarna maakten we met een (door vrijwilligers prachtig onderhouden) historische tram een rondje door het centrum. ‘Vroeger’ kostte dat schijnbaar 11 (gulden)cent, tegenwoordig 9 euro. Inflatie…
Maar we gingen eigenlijk voor het Amsterdam Light Festival. Gewoontegetrouw genoten we daarvan vanaf een rondvaartboot. Je kunt je voorstellen wat gebeurt met zo’n boot vol mensen, terwijl het buiten relatief koud is: al het glas besloeg al vóór de afvaart. Gelukkig zat ik naast een raampje dat open kon.
Tot besluit aten we lekker bij Grand Café Restaurant 1e Klas op het Centraal Station. Daar vandaan hebben we zojuist weer de trein naar huis genomen.
Meer foto’s:
Het was toch wel weer even wennen om te vliegen, na drie jaar. Maar het wekte wel gelijk het vakantiegevoel op, al is ons Spaans nog erg roestig. Ach, ‘beber’, ‘comer’ en ‘cuenta’ kwamen er vloeiend uit, en dat zijn op zo’n eerste dag toch de belangrijkste woorden…
We kwamen na een goede vlucht en een half uur met de metro bij ‘ons’ Hotel Dwo Valencia, een oude meelfabriek. ‘Tussen het historische centrum en het strand’, volgens de beschrijving, en ‘vlakbij de gezellige wijk Ruzafa’.
Na het inchecken en achterlaten van onze spullen liepen we eerst (een half uurtje) richting de haven. Daar stuitten we gelijk op het fraaie gebouw, met torentje, van de havenautoriteiten. Daar om de hoek staat het aluminium standbeeld ‘The Pamela Hat’ van Manolo Valdes.
Dankzij Mike en Dennis hangt nu ook eindelijk ons nieuwste kunstwerk, onze tweede echte ‘Neeltje Mooring’. Totaal anders dan de eerste, maar wij zijn in de volle breedte fan van haar talent 😍