Bollywood in Dijon

Vanochtend hebben we op een terrasje extra lang over ons ontbijt gedaan, want we kwamen in een té leuk tafereel terecht. Bij het oplopen van het plein vóór het Palais des Ducs, het drukste plein van Dijon, werden we al vriendelijk verzocht langs de kant verder te lopen. Van diezelfde mijnheer hoorden we later dat ze opnamen wilden maken voor een Bollywood-film. Het probleem was echter, dat ze het plein daarvoor leeg wilden hebben, en dat kun je natuurlijk vergeten. Het was net een klucht; als het plein bijna leeg was, kwamen er weer fietsers, groepen Japanners, dwarse Fransen, wijnleveranciers, willekeurige voorbijgangers in felle kleding of buurtbewoners in hun auto op weg naar huis het plein op.

Toen we verwezen naar het rommelige verloop, verzuchtte een lid van de filmcrew: “Tja, het is Bollywood hè, alle films zijn precies hetzelfde, ze weten van tevoren niet wat ze gaan doen en zelfs de dansjes worden ter plekke bedacht.” Hij vertelde ook dat ze tot 11:00 uur een vergunning hadden om te filmen, maar wij hebben alleen maar pogingen tot opnamen gezien en het oefenen van een, inderdaad ter plekke door de choreografen verzonnen dansje.

Ondertussen waren de filmcrewleden, hoofdrolspelers en vooral de styliste alleen maar selfies aan het maken. Toen we het plein weer verlieten, liepen we precies onder het balkon door waar de hoofdrolsnol van dienst gewillig voor iemand uit de entourage aan het poseren was. Mooi begin van de dag!

Foto’s en filmpje:

Lees verder “Bollywood in Dijon”

In mijn nek gespuugd

Ken je deze dingen? Het zijn automatische verstuivers, die ervoor zorgen dat bijvoorbeeld je toilet 24/7 die wilde frisheid van limoenen (of een ander luchtje) heeft. Je kunt ze zo afstellen, dat ze elke 9, 18 of 36 minuten uit zichzelf een ‘pufje’ geven. De onze is op 36 minuten ingeregeld.

Maar wanneer ik ook naar de WC ga, ik word altijd door dat ding in mijn nek gespuugd! Er zal wel een Werner-detectie opzitten, denk ik, of hij vindt dat ik stink 😪

Introducing: De FlipperCast

Eind jaren ’90 leerde ik Remko Peters kennen bij Radio Nijmegen. Hij kwam op vrijdagavond het programma ná het mijne doen. SoundCheck was een Countdown Café-achtig programma met veel livemuziek, uitgezonden vanuit een café in de Waalstad. We raakten bevriend, ik ging regelmatig kijken in zijn muziekstudio in Wijchen, begon me met dingen te bemoeien en van het een kwam het ander.

Die muziekstudio, die hij nog steeds heeft, is niet de eerste – laat staan de laatste – activiteit van Remko ‘de Moor’. Hij schrijft ook film- en tv-scripts, heeft Mercedes-onderdelen verkocht, maar ook wikkelrokken, was eigenaar van een Amerikaanse platenstudio waar iedereen opnam van Whitney Houston en Michael Jackson tot Bruno Mars en Earth Wind & Fire en probeerde zonder veel succes een milkshake-apparaat in de markt te zetten. En niet te vergeten: hij is de slechtste drummer ter wereld. Een man die fantastische verhalen beleefd heeft (en nog steeds!) en daar uitermate smeuïg over kan vertellen. Dat bracht ons op het idee die verhalen als podcasts op te nemen.

Lees verder “Introducing: De FlipperCast”

BigBird en Spanje

Gisteren was ik met radiovriend Jasper en zijn vriendin Irene in Ochten om Patricia van Meerten te helpen bij het opruimen van het huis van Richard. Uiteraard een bezigheid met een lach en een traan. Maar over het geheel genomen was het een leuke, luchtige middag, omdat bij alles wat we tegenkwamen wel een mooi verhaal zat.

Ik moest bijvoorbeeld hardop lachen toen ik deze cd zag liggen. Ik heb al geschreven dat Richard zijn favoriete band AC/DC voor mij de horror was (en is). De ‘AC/DC-garantie’ in zijn programma was voor mij als luisteraar altijd het perfecte moment voor een plaspauze. Ook in dat opzicht waren wij aan elkaar gewaagd. Mijn programma bevatte namelijk ook onbedoelde plaspauzes voor Richard. Een van die momenten waarop bij hem elke week de vliezen braken, was de ‘Arena del Pop’, waarin ik een actueel Spaanstalig liedje liet horen. Geen tango of flamenco trouwens, maar gewoon lekkere hedendaagse pop- en rockmuziek. Een uitstekend radio-item in de categorie ‘weer eens wat anders’, aldus wij van WC-Eend. Maar voor Richard dus een reden om even heel hard iets anders te gaan doen.

Je begrijpt dus dat ik een kleine wegtrekker kreeg toen ik opeens de cd I Love Spanje in handen had… 😀

Stresstest overleefd 😉

In Frankrijk heft de overheid in september en oktober minder accijns op de brandstof, wat 30 cent per liter scheelt. Dat wetende, hadden we in Nederland maar 15 liter bijgetankt, zodat we ‘onze’ benzinepomp in Stenay, de goedkoopste in de wijde omgeving, volgens mijn berekening ‘makkelijk’ konden halen.

90 km van tevoren begon het waarschuwingslampje in onze auto te branden. Dan zit er nog 5 liter in de tank. Onze auto rijdt 1 op 20, dus dat moest goed komen. Peet kneep ‘m, ik hield de moed erin. Een kleine stresstest op onze huwelijksdag, maar ik beloofde dat ik het sowieso zou oplossen als het mis ging.

Gelukkig was dat niet nodig en hoefde ik niet naar de pomp te lopen 😅. Wel tankten we ruim 36 liter, terwijl onze tank maar 35 liter groot is. Kantje boord dus, maar een mooi prijsje…

Next stop: Romagne!

Verkeerd nummer(tje)

Hoera, mijn nieuwe telefoon komt eraan! Althans, ik kreeg net twee mails direct achter elkaar. In het eerste staat dat ik ‘m vrijdag thuisbezorgd krijg, terwijl het tweede mailtje vermeldt dat de telefoon pas vanaf half juli leverbaar is. Dus ik bel de klantenservice van Samsung om duidelijkheid te krijgen. En ik stuit op een keuzemenu, uiteraard…

“Ben je in het bezit van een eigen boxnummer, kies dan een 3. Heb je nog geen eigen boxnummer, kies dan een 4.”

Boxnummer? Hoebedoellu? Euh, 4 dan maar…

“Voor de algemene klantenservice kies je 1. Voor de klantenservice voor vrouwen kies je 2. Voor de gay-klantenservice kies je 3.”

Ik zit al de hele tijd om me heen te kijken waar ze de camera’s van Bananasplit hebben opgehangen…

UPDATE/Note to self: er blijkt dus verschil te zijn tussen 0889090100 en het door mij gedraaide 08009090100. Tijd voor een licht alcoholische versnapering, zeg ik…

Paasstolsel

In Frankrijk hadden we nog een hele leuke, met de hand gedecoreerde, chocolade Paashaas gekocht. Die namen we in de kofferbak mee naar huis. Na ons spontane bezoek aan Bastogne was daar in IJsselstein helaas nog slechts gestolde chocoladepa(a)sta van over 😅. Dat schrapen we dan nu maar uit de plastic verpakking…

Haarstukje

Geweldige foto van de Edison Pop-avond van gisteren. Voor degenen die nu verliefd naar mijn ‘man bun’ staren: de bovenste helft van mijn ‘kapsel’ behoort toe aan iemand die net achterlangs liep 🤣🤣🤣

Het hoofddeksel van Kees van Weijen is wél echt, en de coole zonnebril van Marcel Albers natuurlijk ook!