Categorie: Familie

Unieke expositie in Hannemahuis

‘Match’ is een mooi concept, waarbij 12 kleinere Nederlandse musea een geleend topstuk uit het Rijksmuseum koppelen aan een pronkstuk uit de eigen collectie. Wij bezochten vanmiddag het Hannemahuis in Harlingen. Daar stond een huwelijksportret van Frans Hals zij aan zij met een verguld zilveren huwelijksbokaal van de Harlingse zilversmid Willem Anskes Zeestra. Beide werken zijn verbluffend gedetailleerd, waardoor je ernaar kunt blijven kijken.

Speciaal voor deze tentoonstelling hebben twee jonge dansers een choreografie gemaakt en uitgevoerd, die op muziek van Hals’ tijdgenoot Sweelinck op een gordijn werd geprojecteerd. Ook de kledingstukken van het door Hals geportretteerde stel waren exact nagemaakt. Mooie en unieke expositie!

Die laatste foto mag je vergeten…

Omdat we toch in ‘Harns’ waren, zijn we met mijn ome Leen fantastisch gaan eten bij restaurant ’t Havenmantsje. Daar kochten we nog een fles ‘Friese champagne’. Alleen al leuk vanwege de naam! #riesling #tipjemijnerzijds

Meer foto’s en een filmpje:

Lees verder “Unieke expositie in Hannemahuis”

Prada bijgezet in Romagne

Koningsdag. Best wel een mooie dag om ons koninginnetje de laatste eer te bewijzen. Vanochtend hebben we haar bijgezet in het columbarium van Romagne-sous-Montfaucon, waar mijn vader 10 jaar geleden de eerste bewoner was. Hij heeft vanaf nu gezelschap van Prada, als eerste dier. Ik ben dankbaar, blij en trots dat het gemeentebestuur zo meelevend en vooruitstrevend was om ons hiervoor officieel toestemming te verlenen. Waar een klein dorp groot in kan zijn. En uitvaartonderneming Vassart Claudel heeft het allemaal keurig geregeld. Un grand merci!

Ik heb bij Prada een document achtergelaten, waarin ik verwoord heb wat wij nu moeten missen. Dat schreef ik niet lang na haar overlijden, dus de scherpe randjes zijn er nu wel een beetje af. Maar het gemis blijft en ik zou er heel wat voor over hebben om… 😿

Nou ja, Prada is weer thuis en dat geeft toch een goed gevoel 😻🐾

Pap als broekie op het internaat

17 april. We moeten het vandaag alweer precies 10 jaar zonder mijn vader stellen. Wat is er inmiddels een hoop gebeurd waar hij geen weet van heeft. Gelukkig ook maar, in sommige gevallen.

De herinneringen zijn ontelbaar en heel dierbaar. Alleen maar leuke herinneringen eigenlijk. Wat hebben we veel gelachen en meegemaakt met zijn allen! En soms komt er onverwacht een nieuw aandenken bij. Een paar weken geleden was ik met mijn beste vriend op pad en kwamen we langs het schippersinternaat in Vreeswijk, waar mijn vader en zijn broers op gezeten hebben. Tegenwoordig is dat een appartementencomplex. We werden door een van de huidige bewoonsters binnengelaten en troffen in de hal oude foto’s van toen. O.a. van het jaar waarop mijn vader, als 8-jarige, op het internaat kwam. Ik dacht hem al gelijk te herkennen, en mijn ome Leen (zijn jongste broer) heeft bevestigd: dit is hem! Keurig, waarschijnlijk op instructie van de fotograaf, met de benen over elkaar en de handen op de knieën. Pap zal het me vergeven dat ik in eerste instantie dacht dat dit een meisje was 😉

Ik hou van je pap, en ik zou meer dan ooit willen dat je er nog was! ❤️

In de voetsporen van pap

Dikke bonus tijdens mijn dagje uit met Jelle was een bezoek aan het voormalig schippersinternaat in Vreeswijk, slechts 7,5 km. van IJsselstein. Mijn vader en zijn drie broers hebben daar vlak na de 2e Wereldoorlog een aantal jaren doorgebracht. Tegenwoordig is het een appartementencomplex.

Een van de huidige bewoonsters hoorde ons daarover praten en liet ons binnen. Er bleken nog oude klassenfoto’s en andere ingelijste knipsels te hangen, en er stonden teksten op de muren (waaronder het ‘Prins Hendrik Internaat-lied’) die iets over de geschiedenis van het gebouw vertellen. Erg indrukwekkend en een tikkeltje emotioneel om even in de voetsporen van mijn vader gelopen te hebben.

Ik voelde je aanwezigheid pap, en dat was fijn! ❤️

Meer foto’s:

Lees verder “In de voetsporen van pap”

Prada (2007-2023) #RIP

Tot de vroege zomer van 2007 waren Peet en ik bewust kinderloos. Maar toen ontmoetten we op de boerderij in Romagne-sous-Montfaucon Prada en Pixie. Twee poezenzusjes, nog maar een paar weken oud. We waren gelijk verliefd. Op 07-07-2007 haalden we ze naar Nederland en waren we opeens een gezin. Maar vanmiddag, precies 11 jaar nadat Pixie overleed, hebben we onze Prada moeten laten inslapen. De beslissing zelf was niet zo moeilijk, maar hij viel ons enorm zwaar. Toch hebben we, uiteraard, haar welzijn verkozen boven ons verdriet. En wát een verdriet…

Lees verder “Prada (2007-2023) #RIP”

Anne Sevinga (1951-2023) #RIP

Met groot verdriet las ik zojuist het bericht dat Anne Sevinga overleden is. Zo iemand met wie ik in eerste instantie een hele fijne werkrelatie opbouwde, die zich ontwikkelde tot een echte en hechte vriendschap. Een warm mens, altijd behulpzaam, altijd goedlachs, iemand bij wie het glas altijd halfvol was, die altijd een bemoedigend woord paraat had en als perfectionist tot het uiterste ging om goed werk af te leveren.

Lees verder “Anne Sevinga (1951-2023) #RIP”

Trouwdag gevierd met scheepvaartthema

Ik heb het al eerder geschreven, maar voor de volledigheid van het verhaal: Peet en ik vieren onze trouwdag niet bij 12,5 en 25 jaar, maar bij 13 en 26 jaar. We zijn getrouwd in 1996, dus nodigden de ‘avondploeg’ van toen weer uit voor een bijzonder weekend. 13 jaar geleden verbleven we in Kasteel TerWorm in Zuid-Limburg; dit jaar hadden we gekozen voor Rotterdam.

Omdat ik uit een schippersfamilie kom, en Peet en ik cruisen leuk vinden, hadden we de dag een scheepvaartthema gegeven, met het ss Rotterdam als thuishaven. Mijn ome Leen had in 1956 de bodemlegging van het schip zien gebeuren en lag drie jaar later ‘front row’ met zijn schip bij de tewaterlating. Stomtoevallig was dat op 13 september 1959, precies 37 jaar vóór onze trouwdag.

We hadden het volgende programma bedacht:

Lees verder “Trouwdag gevierd met scheepvaartthema”

Kasteel van Lavaux-Sainte-Anne

Je kent dat misschien wel: onderweg van A naar B rijd je keer op keer langs een bezienswaardigheid, maar het komt er niet van die eens te bezoeken.

Zo ligt aan de A4 door de Belgische Ardennen, ter hoogte van Rochefort, het Château de Lavaux-Sainte-Anne. Peet en ik hadden dezelfde ervaring als mijn vader en moeder: je ziet het elke keer weer liggen, zegt steeds tegen elkaar ‘wat een leuk kasteeltje’, en rijdt vervolgens door. Vandaag, op de terugweg vanuit Romagne met mijn moeder, besloot ik de afslag eens wél te nemen.

En inderdaad: wát een leuk kasteeltje, waarvan de bouw al in 1244 begon. Tegenwoordig heeft het tientallen gemeubileerde kamers, waarover drie tentoonstellingen verspreid zijn: het landelijke leven in de Famenne-streek, het weelderige leven van de kasteelheren, en het natuur- en jachtmuseum, met talloze opgezette dieren uit die omgeving.

Klein omweggetje, maar meer dan de moeite waard.

Meer foto’s:

Lees verder “Kasteel van Lavaux-Sainte-Anne”