In het kader van: er gaat geen stoplicht op rood en geen stoplicht op groen, maar toch is in Romagne-sous-Montfaucon altijd iets te doen…
Om 15.00u zouden we terug vertrekken naar Nederland, maar bij het sluiten van de luiken ontdekten we rechts onder het keukenraam een enorme zwerm bijen, die er een uur eerder nog niet was. We dachten eerst aan een nest dat van onder de dakgoot naar beneden gevallen was, maar dat was het niet. Een toegesnelde dame uit het dorp, die bijen houdt voor de honing, vertelde dat Romagne de laatste jaren precies op de route ligt van wilde bijen die van het ene naar het andere bos trekken. Bijna elk jaar strijken ze wel ergens in het dorp kortstondig neer, in een schoorsteen of tegen een huis. Dit jaar was het blijkbaar onze beurt… 😬
De volgende keer dat we keken, was een groot deel van het volk recht voor onze voordeur gaan zitten. Suboptimaal, zeg maar, vooral omdat we de daar klaarstaande auto nog moesten inpakken. Maar daar zaten ze ook op en onder. Op advies van de bijenmevrouw hebben we onze armen en haren bedekt, zodat ze daar niet op en in konden terechtkomen. Want dan zouden ze zeker gaan steken. Via de garagedeur, waar iets minder bijen voor zaten, liepen we zonder abrupte bewegingen te maken naar de auto om die aan de overkant van de straat te zetten. Daar hebben we ‘m ook kunnen inpakken.
Voordat we vertrokken zijn we nog bij onze buren langsgegaan, die met hun kleine kindjes nogal in de rats zaten over onze ongenode gasten. We konden hen vertellen dat de bijenmevouw niets kon doen zolang de bijen rondvlogen, maar dat ze vanavond zou terugkomen om ze in een doos te ‘vegen’. Met een beetje geluk heeft ze er een bijenvolk met heerlijke honing bij.
Toen we vertrokken, kwamen we een paar dorpsgenoten tegen die met hun kleine kinderen aan het wandelen waren. Die konden we nog waarschuwen om niet voor ons huis langs te lopen. Daarna zijn we alsnog aan de terugreis begonnen.
Twee dorpen verderop kwamen we erachter dat we een koeltas in de koelkast hadden laten liggen. Daarin hadden we allemaal lekkere ‘restjes’ verzameld, die we morgen zouden eten. Weer terug in Romagne zagen we echter dat de bijen zich verplaatst hadden richting en óp onze voordeur. Daar ging het bedekken van de haren niet meer tegen helpen. We zijn dus maar weer omgekeerd en hebben onze vriend Philippe gemeld dat hij morgen een feestmaal heeft 🤩
Zo, je bent weer helemaal ‘bij’ 🐝
Meer filmpjes: