Auteur: wernerswereld

Koninklijke bekeuring

Ik was gistermiddag bij de STOMP Ledendag XL in De Vorstin in Hilversum. Niet ver daarvandaan, aan de Korte Noorderweg, parkeerde ik mijn auto. Dat was om 12:29 uur en het evenement zou tot 17:00 uur duren, dus ik liet mijn PIN-pas vlammen in de parkeermeter. Niet zo’n kek modern ‘paperless’ ding, waarbij je je kenteken moet invoeren, maar zo eentje uit het jaar kruik, waarbij je handmatig moet doortikken naar het tijdstip waarop je denkt te vertrekken. De teller liep op tot €15,70, maar dan mocht ik wel tot 21:00 uur blijven staan. Er rolde een bonnetje uit dat ik, uiteraard ‘zichtbaar achter de voorruit’ plaatste. ‘Deze zijde boven’, uiteraard. Iedereen mocht zien wat voor ‘vorstelijk’ bedrag ik betaald had om die paar vierkante meter straatklinkers warm te houden.

Ik vermoed dat bij het dichtdoen van mijn autoportier een snode windvlaag het papiertje heeft omgedraaid. Daarmee uiteraard het complete parkeerbeheerapparaat saboterend. Want hoe moeten die arme dienders nu hun werk doen als iedereen maar willens en wetens zijn ticket verkeerdom achterlaat? Het enige wat dan nog rest, is natuurlijk het uitschrijven van een ‘Naheffingsaanslag parkeerbelasting’ (bij normale mensen ook wel bekend als parkeerboete). Dat is dan €69,10 (extra), mijnheertje!

Lees verder “Koninklijke bekeuring”

Chemi-ja, chemi-nee

Ons Franse familiehuis in Romagne stamt uit 1926. Het is gebouwd nadat het hele dorp in de 1e Wereldoorlog van de kaart gebombardeerd was.

De schoorstenen zijn dus ook al bijna een eeuw oud en niet allemaal in even goede conditie. Eentje heeft een jaar of tien geleden al eens flinke waterschade opgeleverd in de onderliggende kamer en bleek de afgelopen jaren feitelijk op instorten te staan. Maar onze toenmalige buurman gebruikte ‘m nog, dus hij kon niet worden afgebroken.

Nu is het huis naast ons verkocht en de nieuwe eigenaar gaat de schoorsteen niet meer gebruiken. Ik heb met hem afgesproken dat hij ‘m mocht demonteren, en toen ik vanochtend brood gehaald had, zag ik dat dat al gebeurd is. Wij hadden nog wat nieuwe dakpannen liggen en daarmee heeft hij het gat keurig dicht gelegd.

Beter een goede buur… 😉

Dead Anyway @ Slachthuis, Haarlem

Gisteravond was ik voor het eerst in Slachthuis Haarlem. Een poppodium, welteverstaan. Ik had een goede reden. Want zonder de andere optredende artiesten te kort te willen doen, ging ik voor mijn ‘new favourite band’ Dead Anyway, uit Gloucester. Ze hebben al eerder als kwartet op het podium gestaan (met bassist en toetsenist), maar vanwege werkverplichtingen kwam de kern van de band, spoken word-artieste Kate Arnold en beatmaster Marc Symonds, dit keer als duo. En daar waren ze best een beetje zenuwachtig over, vertelden ze me vooraf. Een laptop moest nu immers wat partijen invullen en dat is – weet ik als geen ander 😅 – best spannend.

Die zenuwen bleken totaal overbodig. Ik heb enorm genoten van hun vlekkeloze, drie kwartier durende set, die in een half uurtje voorbij leek te vliegen. Voordeel van hun korte nummers is, dat er heel wat voorbij kwamen. Wat dan opvalt, is dat Dead Anyway ondanks een enorme muzikale diversiteit toch een heel eigen stijl heeft. Dat komt vooral door de herkenbare manier waarop Kate haar teksten brengt. Verwacht geen verkleedpartijen of gehuppel over het podium, maar precies genoeg expressie om de teksten kracht bij te zetten. En dan altijd die heerlijke swing in de beats van Marc, die live nog beter tot hun recht kwamen dan op de plaat.

Lees verder “Dead Anyway @ Slachthuis, Haarlem”

Who killed The KLF?

Rond 1990 kochten mijn vriend Han Tielkes en ik de muziek voor ‘onze’ lokale omroep, Unique FM in Heumen bij Nijmegen. We introduceerden daar ook The KLF. Zeer tegen de zin van de voorzitter, die de muziek kwalificeerde als ‘house en harde rap’. Gelukkig voor hem zou de band maar een paar jaar bestaan, maar in die tijd maakten ze een onuitwisbare indruk. Hoewel, onuitwisbaar… In 1992 vernietigden ze al hun masters en verdwenen net zo plotseling als ze gekomen waren, smeulende puinhopen en verbouwereerde gezichten achterlatend. Waarom? Dat wordt uit de doeken gedaan in de documentaire ‘Who Killed The KLF?’, die sinds afgelopen week in Nederland draait.

Vanavond ga ik deze film over een van de beste singleacts aller tijden zien. Met Han, uiteraard, maar ook met Coen van Elst, Herman Roovers en Dirk Tielkes.

Naschrift: het scheppen van chaos was zo’n beetje het hogere doel van Bill Drummond en Jimmy Cauty van The KLF. En dat is ze ook met deze documentaire weer gelukt. Achteraf dachten we: waar hebben we nu eigenlijk naar zitten kijken? Maar geheel in stijl en heel geslaagd, mede dankzij de vele geweldige muziek natuurlijk #tipjemijnerzijds

HiddenTreasuresBlog.nl online

*VERHUISBERICHT*

De afgelopen drie-en-een-half jaar hebben Carlo Deuten en ik een kamertje gehuurd op Facebook. Daar schreven en publiceerden we al onze Hidden Treasures-verhalen. Helaas merken we dat Facebook onze berichten nog maar aan een handjevol mensen vertoont. En dat spijt ons. Voor Nederland. Kortom: we zijn Facebook ontgroeid en op zoek gegaan naar ons eigen optrekje. En dat hebben we gevonden!

Vanaf nu vind je alle Hidden Treasures-verhalen die we sinds april 2020 hebben geschreven op www.hiddentreasuresblog.nl. We hebben die typische Nederlandse zomer gebruikt om alle stukken te verhuizen en de website van een likje verf te voorzien. Terwijl we de laatste plintjes erop schroeven, staat het deksel van onze schatkist al voor je open. Kom dus gerust langs voor een bezoekje. Je kunt zonder sleutel naar binnen. Grasduin door het complete archief van ruim 350 verhalen, of bezoek schatbewaarder van het eerste uur Sjaak de Bruijn, Carlo of mijzelf op onze eigen kamer. De ontvangst is hartelijk en de koffie goudbruin.

Lees verder “HiddenTreasuresBlog.nl online”

Tentoonstelling van én geïnspireerd op MC Escher

Vandaag zijn we naar het Kunstmuseum in Den Haag geweest. De vaste tentoonstelling van Mondriaanwerken hadden we daar al eens gezien. Nu gingen we voor de tijdelijke expositie rondom die andere held, MC Escher. Ik heb verschillende boeken met zijn werken erin, maar het heeft toch altijd iets magisch om ze in het echt te zien. Hulde trouwens voor de lichtval in het museum, waardoor op geen enkel stuk vervelende reflecties te zien waren.

Het werk van Escher ken je waarschijnlijk wel: zie de collage hierboven. Maar de ‘aankleding’ van de zalen was een kunstproject op zich. Gemaakt door het Belgische kunstenaarsduo Gijs Van Vaerenbergh, geïnspireerd door MC. Foto’s vind je hieronder. Een geslaagde combinatie en een mooie verrassing!

Meer foto’s:

Lees verder “Tentoonstelling van én geïnspireerd op MC Escher”

Unieke expositie in Hannemahuis

‘Match’ is een mooi concept, waarbij 12 kleinere Nederlandse musea een geleend topstuk uit het Rijksmuseum koppelen aan een pronkstuk uit de eigen collectie. Wij bezochten vanmiddag het Hannemahuis in Harlingen. Daar stond een huwelijksportret van Frans Hals zij aan zij met een verguld zilveren huwelijksbokaal van de Harlingse zilversmid Willem Anskes Zeestra. Beide werken zijn verbluffend gedetailleerd, waardoor je ernaar kunt blijven kijken.

Speciaal voor deze tentoonstelling hebben twee jonge dansers een choreografie gemaakt en uitgevoerd, die op muziek van Hals’ tijdgenoot Sweelinck op een gordijn werd geprojecteerd. Ook de kledingstukken van het door Hals geportretteerde stel waren exact nagemaakt. Mooie en unieke expositie!

Die laatste foto mag je vergeten…

Omdat we toch in ‘Harns’ waren, zijn we met mijn ome Leen fantastisch gaan eten bij restaurant ’t Havenmantsje. Daar kochten we nog een fles ‘Friese champagne’. Alleen al leuk vanwege de naam! #riesling #tipjemijnerzijds

Meer foto’s en een filmpje:

Lees verder “Unieke expositie in Hannemahuis”