‘Als je een paard was…’

Gevleugelde kreet in onze familie: ‘Als je een paard was, zou ik je afmaken’. Om maar aan te geven dat je een hopeloos geval bent. Tot u spreekt een paard, rijp voor de slacht. Kleine toelichting…

Vanavond ging ik langs bij de fysiotherapeut. Ik heb last van mijn schouders en daar kwamen de afgelopen weken irritaties aan mijn onderarmen bij. In grote knipperde rode neonletters drong het woord RSI zich bij me op. Dat wil je niet, dus ik wilde er tijdig naar laten kijken.

Enfin, ik naar de ‘peut. Na een korte toelichting op de klachten begon hij ritueel aan mijn hoofd te wrikken. Een vertwijfeld ‘Is dit alles?’ is niet de geruststellende opmerking waar je op zo’n moment op hoopt. Of ik vervolgens maar even op mijn buik op zijn behandeltafel wilde gaan liggen. Hij had nog geen vijf seconden aan mijn rug staan sjorren, of er klonk al een licht paniekerig ‘Jeetje, dat zie je bijna nooit zo erg…’. Onwillekeurig begon ik me af te vragen of ik hem nu moest gaan geruststellen? Ik probeerde mijn zorgen vóór me te houden en vroeg hem wat er dan aan scheelde. “Uw onderrug zit vast en is helemaal verkleefd. Ik heb dat nog nooit in deze mate gezien.” Gadverdamme, ik dacht dat verklevingen zich tot de darmen beperkten. Woest knedend en boetserend, alsof hij met een homp deeg bezig was, maakte hij de bemoedigende opmerking “Als die rug er al zo uitziet, ben ik benieuwd wat ik straks in de nek aantref.” Ga door doc, ga door! Gelukkig lag mijn nek niet zo braak als hij vreesde en ook zijn zorgelijke blik ontspande iets. Over mijn armen heb ik het maar even niet meer gehad. Dat vond ik zo zielig voor hem. Laat hem eerst maar een paar dagen bijkomen. Donderdag moet ik weer langskomen.

In de tussentijd mag ik op zoek naar een zwembad dat vóór werktijd open is. Een vrij simpel en lucratief businessmodel zou je denken, maar in Hoogland is men nog niet zover. Hoe (en waar) dan ook: zwemmen is het devies, liefst twee Í drie keer per week.

Bij het naar buiten lopen schoot de ‘peut nog een uitsmijter te binnen: “Ik dacht dat ik alles al wist, maar zo zie je maar weer….” Ik kijk nu al uit naar donderdag!