Door een beetje onevenwichtige verdeling van de reis, moesten we vandaag 464 km. rijden om vanuit Mount Gambier in Adelaide te komen. Ongeveer de afstand tussen Amersfoort en het huis in Noord-Frankrijk, zeg maar 😎. Morgenochtend vertrekken we voor drie dagen naar Kangaroo Island, waarvan we dinsdagavond terugkeren in Adelaide. Woensdagochtend vliegen we alweer terug naar Nederland.
Met andere woorden: wilden we nog iets van Adelaide zien, dan moesten we daar vandaag z.s.m. zien aan te komen. Dat had bij nader inzien beter gepland kunnen worden, maar door drukte hebben we dat blijkbaar over het hoofd gezien bij het doornemen van het voorstel van Tenzing Travel.
We stonden vanochtend dus om 7 uur op. Dat vind ik vrij vroeg voor een vakantie. Omdat het seizoen blijkbaar nog niet echt begonnen is, konden we voor het ontbijt nog niet gebruikmaken van het restaurant van het hotel, maar dat kon wel op de kamer gebracht worden. Vooruit dan maar… 😉.
Uiteindelijk vertrokken we tegen 8.30 uur. Omwille van de tijd besloten we niet de kustroute te volgen, maar de snellere grote weg. Die was grotendeels tweebaans, en je mocht er 110 km. per uur. Wij vonden 100 trouwens vaak hard genoeg. Het leuke van Australië is wel, dat zelfs de snelweg door prachtige landschappen gaat. Indrukwekkende heuvels, strakke wijnvelden en vlakke stukken wisselden elkaar af. We stopten onderweg een paar keer voor koffie. De cappuccino van Cafe Lito in Penola is een aanrader. Iets na 14.00 uur kwamen we – na een kilometers lange, steile afdaling, die tot in de stad doorging – bij ons Mercure Grosvenor Hotel in Adelaide aan. En guess what? Daar werden we voor het eerst in een week door de zon begroet!
Adelaide is een mooie stad, met deels hetzelfde soort attracties als bijv. Sydney en Melbourne (no offence). Denk aan botanische tuinen en een immigratiemuseum. Omdat we hier maar zo kort zijn, kozen we iets dat we niet al eerder ergens anders bekeken hadden, nl. Adelaide Gaol. Dat was de eerste permanente gevangenis van South Australia, die van 1841 tot 1988 in gebruik was. Tegenwoordig is het een museum, op ’20 minuten’ (maar in werkelijkheid een half uur) lopen van ons hotel. De weg was zo lang, omdat we helemaal om het gebouw heen werden geleid. Wel via een fraai uitzicht op de waterkering in de Torrens-rivier (zie hoofdfoto). Om 15.45 uur kwamen we bij de gesloten ingang aan, waar een bord ons vertelde dat de laatste bezoekers om 15.00 uur werden binnengelaten, omdat de tent om 16.00 uur dicht ging. Het zou leuk zijn als dat soort informatie op de website te vinden zou zijn… #tipjemijnerzijds
Aangezien er geen kortere weg terug was, begonnen we in omgekeerde richting aan nog een wandeling van 30 minuten.
We besloten naar de rivier te lopen, waar we net op tijd waren voor een drakenbootrace. Bovendien was daar eergisteren het foodfestival de Lucky Dumpling Market begonnen, waar we genoten van een fijne late lunch in drie porties 🤗. 100 meter verderop vond ook het OzAsia Festival plaats. Zoals je op de foto kunt zien, had je ook daar uitstekend eten, temidden van muziek uit, hoe kan het ook anders, Australië en Azië. De nazit deden we in het hotel.
Toen wij 8 maanden geleden deze reis boekten, zette ik daarover een berichtje op Facebook. Hans-Peter van Velthoven reageerde daarop dat hij, als fotograaf van het Vattenfall Solar Team, ook rond deze tijd in Adelaide zou zijn. We kennen elkaar van de entertainmentbranchebarbecues die tot een paar jaar geleden bij Wisseloord georganiseerd werden. We spraken af contact te houden en te proberen elkaar te treffen. Vanavond is dat, na een aantal slapstickachtige misverstanden, gelukt.
We spraken eerst af onderaan de trap naar een brug die geen trap bleek te hebben, en bleken vervolgens allebei een andere brug in gedachten te hebben. Ondertussen was het vuurwerk dat de avond afsloot afgelopen en begonnen honderden toeschouwers in beweging te komen. Vind elkaar dan nog maar eens… We spraken af bij de ingang van het festivalterrein, maar ik stond bij het foodfestival en HP bij het muziekfestival. Toen berichtte hij me dat hij ’50 meter van het podium’ stond, terwijl er vier podia waren. Enfin: toen we elkaar eenmaal gevonden hadden, hadden we dat biertje van 10 dollar wel verdiend.
We hebben een paar uur heel geanimeerd zitten praten over o.a. onze vakgebieden, het belang van een klik met de mensen met/voor wie je werkt en het streven om voor elke klant weer maatwerk te leveren. We bleken over veel dingen hetzelfde te denken. De volgende keer spreken we dichter bij huis af 😅.